Κοινωνική στρέβλωση

Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να είμαι περισσότερο περιγραφικός από ότι το παραπάνω διάγραμμα...

Στο εξαιρετικό μοντέλο μας, η αξία της εργασίας και η (χρηματική) ανταμοιβή ενός ατόμου μετριέται με το πόσο μηδενική είναι η προσφορά του στο ευρύ κοινωνικό σύνολο και το πόσο σημαντική είναι στο χρηματικό σύστημα. Ο άνθρωπος που συμμετέχει στην κορυφή ενός παιγνίου διαρκούς μετακίνησης ανύπαρκτων χρηματικών πόρων, μέσω πολύπλοκων "οικονομικών προϊόντων", προσφέροντας ένα πανάκριβο ΤΙΠΟΤΑ, ανταμείβεται με εξωφρενικά ποσά. Αντίθετα μια νοσοκόμα βρίσκεται στον πάτο της πυραμίδας.

Αν αυτό δεν είναι στρέβλωση δεν ξέρω τι είναι... Ο επιστήμονας που εργάζεται για να βρει θεραπεία για κάποια ασθένεια, εργάζεται στην αφάνεια, ανώνυμος και με σχετικά μικρές ανταμοιβές. Αντίθετα ένας πίθηκας που κλωτσάει μια μπάλα στο χορτάρι, που παίζει ένα παιχνιδάκι για μικρά παιδιά, θεωρείται ως ίνδαλμα και φυσικά ανταμείβεται πλουσιοπάροχα για τον "άρτο και θεάματα" που προσφέρει στο αποβλακωμένο πλήθος...

Όχι απλά αυτές οι στρεβλώσεις είναι ακατανόητες, ηλίθιες και άδικες ως έχει, αλλά τα πρότυπα που δημιουργούν είναι καταστροφικά. Αν οι τζογαδόροι και οι "αθλητές" ανέρχονται στην κορυφή της κοινωνικής διαστρωμάτωσης με μηδενική συνεισφορά σε αυτή, γιατί κάποιος να θέλει να είναι στον πάτο και να.. προσφέρει;