Metal 2011 pt.III

Μιας και τις τελευταίες μέρες έχει δροσούλα [θαύμα;], τι καλύτερο από έναν καταιγισμό, από μια πλημμύρα riff και groove και από τσαλακωμένους σβέρκους;

Symphony X - Iconoclast
OK. Η παρουσίαση αυτού του δίσκου θα πάει κάπως έτσι. "Ωχ! Ρε συ αυτό γαμάει!" "ΠΩΠΩΠΩΠΩ!" "ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ!" "ΑΓΑΠΟΟΟΥΛΑ." "ΤΣΙΜΕΝΤΟ." Έχω πει αρκετές φορές ότι μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια από μπάντες που δεν μπορούν [πχ. Metallica μετά το And Justice For All...] είναι ένα έγκλημα κατά του metal :p Το ότι εδώ δεν υπάρχει κομμάτι κάτω των έξι σχεδόν λεπτών, αλλά ακούγεται λες και είναι μια έκρηξη απίστευτου metal των τριών-τεσσάρων λεπτών, είναι απόδειξη για το τι ποιότητα μιλάμε. Είναι ένας τρομακτικά καλός δίσκος. Αν πρόκειται να έβγαζα δίσκο θα το ξεχνούσα για φέτος [shift+delete] :p Ο Romeo έσφαξε τον ανταγωνισμό. Και δεν πρόκειται απλά για progressive όργιο. Τα riff είναι βαριά όσο δεν πάει και τα κομμάτια έχουν μια ασταμάτητη ενέργεια, ορμή και ρυθμό καθώς ελίσσονται διαρκώς μέσα σε αριστουργηματικές συνθέσεις. Ο Allen απογειώνεται και θυμίζει ότι καλές οι γκαρίλες, όμως τίποτα δεν φωνάζει [pun intended] meeeeeeeeeeeeeetaaaaaaaaal όσο τα καθαρά φωνητικά των άπειρων οκτάβων ;) Στο μόνο που ατύχησε ο δίσκος είναι ότι κυκλοφόρησε το 2011 και έτσι δεν είναι ο καλύτερος δίσκος της δεκαετίας του 2000 :Q Δεν πειράζει, έβαλε υποψηφιότητα για καλύτερος δίσκος αυτής της δεκαετίας.
Άκου ρε gay: ΟΛΟ. ΚΑΙ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ. ΑΚΟΥ ΤΑ ΤΩΡΑ

The Black Dahlia Murder - Ritual
Οι TBDM συνεχίζουν ακάθεκτοι να σκορπίζουν τον όλεθρο. Death metal τεχνοτροπία και βάρος πασπαλισμένα με black metal απόκοσμη σαπίλα. Οι ρυθμοί είναι αχαλίνωτοι, τα blastidia δίνουν και παίρνουν, αλλά οι συνθέσεις πότε δεν εκτρέπονται σε μια τεχνική άσκηση θορύβου. Ο δίσκος διατηρεί μια έντονη ατμόσφαιρα αγωνιώδους αμεσότητας. Δε ξέρω γιατί. Βασικά κάθε φορά που το ακούω θέλω να πάρω φόρα και να πέσω μέσα σε ένα σύννεφο από δακρυγόνα. :@
Άκου ρε πούστη: The Window

Unearth - Darkness In The Light
Ο προηγούμενος δίσκος τους μου είχε αρέσει πάρα πολύ και ήταν σε ασταμάτητο rotation. Η νέα τους προσπάθεια δεν φτάνει τα επίπεδα εκείνης της κυκλοφορίας. Αν και ευχάριστο και σίγουρα ποιοτικό, σου αφήνει την αίσθηση ότι είναι κάπως διαδικαστικός, by the numbers. Μελωδία, βαρύ riff, breakdown... Η περιγραφή μου το κάνει να ακούγεται χειρότερο από ότι είναι, απλά περίμενα κάτι πιο δυνατό. Όχι ότι δεν είναι... Μιας και δεν βοήθησα πολύ με αυτές τις αράδες, απλά ακούστε το ;)
Άκου ρε Λούλη: Watch It Burn

Origin - Entity
Εχεχεχε... Χοχοχοχο... ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑ. Προσέξατε ποτέ πως γυρνάνε τα ρούχα στο πλυντήριο όταν σπινάρει ο κάδος; Στο γρήγορο; Που ακούγεται σαν τουρμπίνα; Μόλις σας περιέγραψα το ανάλογο αυτού του ηχητικού ολέθρου. Τεχνικό brutal death και ΑΝΤΕ ΓΕΕΙΙΑΑΑΑΑ! Μόνο για όσους έχουν το στομάχι για τέτοια ακούσματα. ΟΛΕΘΡΟΣ. Συντριπτικό κάταγμα.
Άκου ρε πουστάρα: [Το blender σου. :o] Evolution Of Extinction

Sepultura - Kairos
Καιρός; Σαν να λέμε καιρός να σταματήσει να ταλαιπωρεί το όνομα των Sepultura ο Kisser; Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στον δίσκο είναι ο άθλιος ήχος από τις κιθάρες. Σαν από practice amp. Μετά ότι δεν πρόσεχα καν τι παίζει. Βαρετό, αδιάφορο και ανέμπνευστο. Ούτε Faded Line να ήταν :p Μοιάζει σαν demo... Τέλος πάντων...
Άκου ρε ομοφυλόφιλε: Chaos A.D. :p

Primordial - Redemption At The Puritans Hand
Είχα ξεχάσει να γράψω για αυτή την κυκλοφορία. Επική θλίψη. Μόνο έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω. Διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του ήχου των Ιρλανδών. Τα κομμάτια μοιάζουν να είναι ο ήχος που κάνουν τα δάκρυα όταν πέφτουν στη λάσπη, σε μια βροχερή μέρα, ενώ ο κόσμος καίγεται γύρω σου... Καλοκαιρινό άκουσμα... :p
Άκου ρε Φουστάνο: No Grave Deep Enough

Scar Symmetry - The Unseen Empire
Το Holographic Universe ήταν φανταστικό. Μετά ο απίστευτος Älvestam την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και έφτιαξε τους Solution .45. Μετά οι Scar Symmetry κυκλοφόρησαν δύο μέτριες (για τα δεδομένα τους) κυκλοφορίες. Μια είναι και αυτή. Ακούγεται, αλλά δεν σου κάνει και καμιά ιδιαίτερη εντύπωση. Για να είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει όταν το γράφω αυτό. Μιλάμε πάντα για πολύ καλούς ή και εξαιρετικούς μουσικούς και κανένας δίσκος που έχω βάλει ποτέ εδώ δεν είναι ΧΑΛΙΑ. Απλά έχουμε κακομάθει τόσο πολύ από την ευκολία με την οποία ακούμε την υπερπροσφορά της μουσικής μας που θέλουμε το κάτι παραπάνω...
Άκου ρε Καραμανλή: Alpha And Omega

Τέλος μερικές πρώτες ακροάσεις από:
Dream Theater χωρίς την πριμαντόνα-αχ-πάρτε-με-πίσω-το-μετάνιωσα- Portnoy
Νέο Trivium
Νεο MACHINE-FUCKING-HEAD! \m/