Τουλάχιστον συννέφιασε...

Μέσα στον ασύστολο και κενό ουσίας βερμπαλισμό του ο Βενιζέλος [όχι εκείνος, ο νεώτερος - ο τροφαντός] είπε κάτι ενδιαφέρον. Ευτυχώς που υπάρχει ο διεθνής έλεγχος, είπε, γιατί διαφορετικά και πάλι θα είχαμε εκτροχιαστεί. Πιο συνοπτική εικόνα της παταγώδους αποτυχίας της κυβέρνησης, του πολιτικού συστήματος, αλλά και του λεβιάθαν του κρατικού μηχανισμού δεν θα μπορούσε να υπάρχει.

Για τρεις δεκαετίες το ταΐσαμε, θα θρέψαμε με διαφθορά, νεποτισμό, βόλεψη και δανεικά, με ανικανότητα και ωφελιμισμό και τώρα έγινε το αλμπατρός στο λαιμό μας.

Τι και αν οι πολίτες ακούνε μουδιασμένοι τον καταιγισμό των "νέων" μέτρων; Τι και αν ακούμε ότι όποιος βγάζει 300ευρώ το μήνα οφείλει να φορολογηθεί, αφού πλέον παραιτηθήκαμε από την καταπολέμηση των πραγματικών αιτίων του ανεξέλεγκτου ελλείμματος;

Τι και αν οι φωνές για "γενναίες" μορφές αντίστασης [εκ του ασφαλούς πάντα] πληθαίνουν;

Η Ελλάδα δεν γουστάρει να αλλάξει. Να αλλάξει μόνη της όταν είχε άπλετο χρόνο. Προτίμησε την μηχανή του κιμά... Γιατί ο Έλληνας είναι ο απόλυτος αριστεριστής οπαδός του καπιταλισμού. Φτηνός στους λόγους του και ακριβός στις συνήθειες του.

Και στα αλήθεια, όσοι δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει νέα δραχμή, σε έναν κόσμο παγιδευμένο στα σταματημένα γρανάζια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ας προσέχουν τι εύχονται, γιατί μερικές φορές οι ευχές γίνονται πραγματικότητα...