Αξιοπρέπεια

Η βροχή συνεχίζει να πέφτει...

Μέσα στο λεωφορείο μπαίνει ένας μεσήλικας άνδρας, στέκεται για λίγο και κοιτάει τους συνεπιβάτες του, φοράει ένα παλιό κοστούμι, κρατάει μερικά στυλό.

Η φωνή του ίσα που ακούγεται πάνω από τη μουσική που βούιζε στα αφτιά μου, όμως η αγωνία του αντηχεί στα βάθη της ψυχής μου.

"Σας παρακαλώ, είμαι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, όπως και εσείς, μόνο που δεν ξέρω τι άλλο να κάνω... δεν μπορώ να συντηρήσω την οικογένεια μου"...

Μερικοί κοιτάνε απαθείς, άλλοι προσπαθούν να δώσουν κάτι, εγώ μένω σαστισμένος, κατεβαίνω στην επόμενη στάση.

Η βροχή συνεχίζει να πέφτει...

Πρέπει να κολλήσω άλλο ένα παράσημο στην κάρτα ανεργίας. Απορώ γιατί είμαι εκεί, ούτως ή άλλως δεν έχει κανένα νόημα.

Η βροχή συνεχίζει να πέφτει...

Αξιοπρεπείς άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν σε μια βαθιά αναξιοπρεπή κοινωνία, γιατί η ζωή χωρίς αξιοπρέπεια είναι δυσβάσταχτη.

Και η βροχή συνεχίζει να πέφτει... η βροχή συνεχίζει να πέφτει...