Το σύνδρομο της Αθήνας
Μακάρι να ήταν κάτι τόσο απλό, μακάρι να ήταν μια υποσυνείδητη προσπάθεια επιβίωσης, δυστυχώς όμως το εκλογικό σώμα απλά επιβράβευσε ότι χειρότερο έχει παράξει το πολιτικό σύστημα τα τελευταία 30 χρόνια και στην συνέχεια οδηγήθηκε σε μια θεαματική εθνική αυτοχειρία.
Λυπάμαι αγαπητοί συμπατριώτες μου, αλλά αυτή τη φορά δεν υπάρχει δικαιολογία. Η επιλογή ήταν καθαρά δική σας, δική μας και το αναπόφευκτο τέλος της σύγχρονης Ελλάδας θα βαραίνει εμάς όλους. Όταν εκλέγεις ανίκανους διαχειριστές ή ικανότατους προδότες, δικαιολογώντας την επιλογή σου πίσω από ψεύτικα, ανύπαρκτα διλήμματα που τέθηκαν προεκλογικά, όταν ψηφίζεις ημιμαθείς φασίστες γιατί γουστάρεις να ρίχνουν ξύλο εκ μέρος σου, όταν επιλέγεις να πας στην παραλία αντί να χρησιμοποιήσεις το τελευταίο πραγματικά δημοκρατικό δικαίωμα, το τελευταίο όπλο που έχει ένας πολίτης σε αυτές τις μπασταρδεμένες επιφάσεις δημοκρατιών που ζούμε, τότε είμαστε άξιοι τις μοίρας μας.
Υπάρχουν αφελείς που ψήφισαν τα κυβερνώντα κόμματα πιστεύοντας ότι θα διαπραγματευτούν κάτι ή ότι έτσι εξασφαλίζουμε την παραμονή μας στο ευρώ; Να διαπραγματευτούν τι; Δεν υπάρχει σχέδιο πάρα μόνο πολιτικές, κενές φανφάρες. Δεν υπάρχει θέληση και ικανότητα. Δεν υπάρχει καν το τακτικό πλεονέκτημα, μιας και στέλνουμε να "διαπραγματευτούν" αυτούς που ήδη έχουν δεσμευτεί.
Ποιος περιμένει ότι θα παραμείνουμε στο ευρώ με μια διαλυμένη οικονομία; Μπορεί να μην μας βγάλουν οι μπολσεβίκοι του Τσίπρα -κατά τη ρητορεία του MEGA- αλλά θα μας βγάλει έξω η πραγματικότητα μιας Ευρώπης που έχει επιστρέψει για τα καλά στον παλιό καλό της εαυτό, της διαρκούς τριβής, των υπόγειων πολιτικών ελιγμών και των παιχνιδιών εξουσίας πάνω στις πλάτες των λαών της.
Το πλέον τραγικό φυσικά είναι ότι αυτά τα παιχνίδια δεν γίνονται καν στο όνομα των κρατών, αλλά των τραπεζών τους. Γίνεται στο όνομα κάποιων χρεοκοπημένων επιχειρήσεων και τίποτα άλλο. Είναι ένας φονικός εναγκαλισμός του χρηματοπιστωτικού συστήματος με τα ανεξάρτητα έθνη. Έθνη από πολίτες οκνηρούς, δειλούς και τρομοκρατημένους. Έτοιμοι να εκχωρήσουν την ποιότητα ζωής τους, τα δικαιώματα τους, το μέλλον τους στο όνομα μιας εγκληματικής πολιτικής. Είναι πραγματικά ιστορικά πρωτοφανές. Είναι ιστορικά αδικαιολόγητο.
Αν το σύνδρομο της Στοκχόλμης θέλει τον κρατούμενο να συμπάσχει με τον απαγωγέα του προκειμένου να επιβιώσει, το σύνδρομο της Αθήνας θέλει τον ελεύθερο πολίτη να προσφέρεται με τη θέληση του ως όμηρος σε μια άρτια οργανωμένη ληστεία από αδίστακτους δράστες από την οποία δεν πρόκειται να βγει ζωντανός.
....." Εθνη από πολίτες οκνηρούς,δειλούς και τρομοκρατημένους. Έτοιμοι να εκχωρήσουν την ποιότητα ζωή τους,
ΑπάντησηΔιαγραφήτα δικαιώματα τους,το μέλλον τους, στο όνομα μιας εγληματικής πολιτικής."
......" όταν επιλέγεις να πας στην παραλία,αντί να χρησιμοποιήσεις το τελευταίο πραγματικά δημοκρατικό
δικαίωμα.....τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας."
......"Όταν εκλέγεις ανίκανους διαχειριστές ή ικανότατους προδότες,δικαιολογώντας την επιλογή σου πίσω από
ψεύτικα,ανύπαρκτα διλήμματα που τέθηκαν προεκλογικά "........
Νίκο, Νίκο,...you will never win any popularity contests, this way !!
Ή ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ειδικά, δεν σηκώνει εύκολα τέτοια κριτική !
Ό Αμερικανός, πάνω στην διαμάχη του με κάποιον, φωνάζει : " Who,the hell, YOU, think YOU are ! "
Ό Έλληνας,πάνω στην διαμάχη του με κάποιον, φωνάζει : "Ρε, ξέρεις ποιός είμαι ΕΓΩ !! "
....Αυτό το...."σημαδάκι " στό DNA που έχουμε, ωποσδήποτε μας εμποδίζει να παραδεχόμαστε τα λάθη μας έτσι εύκολα.
Και άν κάπως τα βλέπουμε τα στραβά, τότε ασυνείδητα βγαίνει απ' το στόμα μας το...." Ωχ, βρε αδελφέ, τώρα ! "
Είναι πιο καλά και πιό εύκολα, να παίρνουμε αυτές τις,,,,παρατασούλες...Να το τραβήξουμε όσο μπορούμε.
Ώστε ακόμη νομίζεις, Mr. Nick," ότι το σύνδρομο της Αθήνας,με θέλει να προσφέρομαι - με τη θέληση μου - ως όμηρος
σε μια άρτια οργανωμένη ληστεία από αδίστακτους δράστες, απο την οποία δεν πρόκειται να βγω ζωντανός ; "
Ρε, ξέρεις ποιός είμαι ΕΓΩ ;