H θέληση για επιβίωση και η αισιοδοξία

Διαβάζοντας το βιβλίο του Cody Lundin, "Πώς να κρατήσετε τον πισινό σας ζωντανό" ή καλύτερα 98.6 Degrees: The Art of Keeping Your Ass Alive, σταμάτησα σε μια αρχή την οποία προσπαθεί να εμφυσήσει στον αναγνώστη του με κάθε τρόπο. Πέρα από τις απαραίτητες γνώσεις για το τι χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα για να επιβιώσει και τις απαραίτητες ικανότητες για να προμηθεύσει το σώμα με αυτά, ο Lundin τονίζει με κάθε χρώμα πως για να επιβιώσει κάποιος πρέπει να θέλει να το κάνει. Πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει μια μάχη μέχρις εσχάτων.

Στην επιβίωση η "αισιοδοξία" δεν έχει καμία θέση. Αν βρίσκεσαι στην κόψη της υποθερμίας και αποφασίσεις να κοιμηθείς γλυκά ακούγοντας το αγαπημένο σου τραγούδι για το ότι "όλα θα πάνε καλά" μάντεψε τι συμβεί. θα πεθάνεις πάρα την θετική σου προδιάθεση και την επίκληση σου στην μούσα του σύμπαντος.

Περίμενε αναγνώστη! Μην κλείνεις το άρθρο! Ξέρω ότι έχεις αλλεργία σε δραστηριότητες που αρχίζουν από "περ" και τελειώνουν στο "άτημα" ή σε "βουν" και τελειώνουν σε "ό" :p [εκτός αν είσαι εκείνος με το επικό ξασπρισμένο από τον ήλιο μπουκάλι της Coca Cola - respect ;)] και δεν θα αναφερθώ σε κάτι τέτοιο. Απλά θέλω να χρησιμοποιήσω το θέμα του βιβλίου για να κάνω έναν παραλληλισμό με την καθημερινή μας ζωή.

Αυτό που βλέπω γύρω μου είναι κυρίως δυο κατηγορίες ανθρώπων και όπως πάντα δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Δεν διαβάζετε κάποιο ελιτίστικο blog εδώ πέρα. Είναι οι άνθρωποι που ήδη έχουν παραιτηθεί και απλά περιμένουν τον θάνατο να τους βρει -και δυστυχώς κυριολεκτώ- ανεχόμενοι μια ζωή-κατάντια σε έναν σάπιο κόσμο [εξαιρούνται όσοι γουστάρουν αυτή την αηδία που αποκαλούμε πολιτισμένο κόσμο, υπάρχουν και οι ανώμαλοι...] και απλά περνάνε τις μέρες τους σαν καλοί καταναλωτές, πιόνια και δούλοι και είναι και αυτοί που έχουν αποφασίσει να αυταπατώνται αισιοδοξώντας ότι όλα θα πάνε καλά, ότι η θετική σκέψη (τι είναι αυτό;) θα αλλάξει τον κόσμο και ότι μια καλύτερη μέρα θα έρθει και θα σωθούν.

Δυστυχώς η αισιοδοξία δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Αυτό που σώζει είναι αυτή η έμφυτη και πανίσχυρη θέληση για επιβίωση που όλοι έχουμε κληρονομήσει σαν ζωντανά όντα του πλανήτη Γη. Είναι η θέληση να κάνεις πράγματα πολύ πέρα από αυτά που έχεις συνηθίσει, πολύ πέρα από την περιοχή της άνεσης σου, είναι η θέληση να υπομένεις και να υποφέρεις για να επιβιώσεις.

Είναι δυο έννοιες, δυο φιλοσοφίες αν θέλετε, που δεν πρέπει να συγχέουμε σε καμιά περίπτωση. Η αισιοδοξία, ειδικά όπως την εννοούμε στις μέρες μας, περιτυλιγμένη σε ποπ χρώματα και γελοίους στοίχους είναι μια ασφάλεια για τους αφελείς που έχουν στα αλήθεια παραιτηθεί χωρίς να το έχουν καταλάβει, είναι για τους αφελείς που περιμένουν τον αργό θάνατο.

Αν θέλουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει να ψάξουμε μέσα μας και να ξυπνήσουμε αυτό το ένστικτό, αυτή την αρχέγονη θέληση που η ζωή έχει προικοδοτήσει σε κάθε πλάσμα. Διαφορετικά απλά θα πεθάνουμε βλέποντας γλυκά όνειρα και φορώντας το μπλουζάκι με το σλόγκαν "¨Θετική σκέψη! Όλα θα πάνε καλά! Γιούπι!"...