Urban bivouac

Μπιβουάκ ονομάζεται το έκτακτο πρόχειρο καταφύγιο επιβίωσης.

Μόνο που αυτά στα οποία αναφέρομαι δεν είναι κρεμασμένα σε κάποια μαγευτική απόκρημνη πλαγιά ή βαθιά κρυμμένα σε κάποιο πυκνό άγριο δάσος...

Αναφέρομαι στα καταφύγια των απόκληρων ανθρώπων που ξέρασε το οικονομικό και κοινωνικό μας σύστημα. Αυτό το θαύμα του νομικά προστατευμένου ληστρικού οργίου που ζούμε και ανεχόμαστε.

Άνθρωποι που κάνουν καταφύγιο τους τη σκιά μιας υπέργειας διάβασης, κάτω από ένα κομμάτι τσιμέντο, όπου αραδιάζουν τα ελάχιστα υπάρχοντα τους, πράγματα που περιέσωσαν από τα απορρίμματα των πιο τυχερών - ακόμη.

Άνθρωποι που η "ανάπτυξη" ξέρασε σαν σκουπίδια στην φουσκοθαλασσιά... Είναι οι άνθρωποι που κάπου έπεσαν ανάμεσα στα νούμερα και στις προβλέψεις τους. Οι άνθρωποι που είναι βολικό να ξεχνάμε γιατί αν θυμόμαστε είναι λαϊκισμός. Γιατί η ανάπτυξη έρχεται. Να εδώ είναι. Η ανάπτυξη της νέας τραπεζικής φεουδαρχίας. Η νέα τάξη πραγμάτων.

Είναι οι άνθρωποι που κρέμονται στο μεταίχμιο της επιβίωσης, εκεί στην κόψη. Είμαστε όλοι εμείς, αύριο...