Ο Ταξιδιώτης

Δεν μου προκαλεί -πια- εντύπωση το γεγονός ότι μια "επιστημονική" είδηση δεν χαίρει της ίδιας προβολής ας πούμε με την γέννηση ενός συμβόλου της μοναρχίας μιας ξεθωριασμένης πρώην αποικιοκρατικής δύναμης.

Αθόρυβα λοιπόν, όπως κινείται τόσες δεκαετίες, το σκάφος Ταξιδιώτης-1 πέρασε πλέον και από τα απώτερα όρια αυτού που ονομάζουμε ηλιακό σύστημα και κινείται στον διαστρικό χώρο. Και τι μας νοιάζει, θα πείτε...

Σωστά, τι αξία μπορεί να έχει ένα κονσερβοκούτι που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο κενό, φτιαγμένο από παρωχημένη τεχνολογία της δεκαετίας του '70, από ένα βιολογικό είδος που διέπεται από αυτοκαταστροφική μανία και που πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια -μερικές ώρες στην κλίμακα του σύμπαντος- κοιτούσε με τρόμο και άγνοια τον νυκτερινό ουρανό...

Είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα. Είναι κάτι για το οποίο όλη η ανθρωπότητα θα έπρεπε να είναι περήφανη. Αλλά αυτή είναι απασχολημένη με το να σκάβει για μαύρη λάσπη στην έρημο και για νούμερα στους μαρμάρινους ναούς του χρήματος...

Ο Ταξιδιώτης, βουβός, κινείται πέρα από τα όρια της ανθρώπινης φυσικής παρουσίας και φαντασίας, αποδεικνύοντας ότι τα όρια φτάνουν ως εκεί που εμείς τα θέτουμε...

Κρίμα που οι δημιουργοί του, η ανθρωπότητα, έχει θέσει τα όρια τόσο χαμηλά, κρίμα που κινείται ολοταχώς προς τα πίσω σε μια κούρσα προς τον νέο μεσαίωνα.