Μπιχλολόγιο

Κάποιος ανίδεος θα μπορούσε να φανταστεί και ίσως δικαιολογημένα ότι το πιο βρωμερό μέρος, μετά από δημόσιες τουαλέτες, θα ήταν οι χώροι σε ένα στρατόπεδο.

Φυσικά αυτό απέχει από την πραγματικότητα καθώς κάτι οι τιμωρίες και κάτι το γεγονός ότι αν δεν διατηρείς ένα επίπεδο υγιεινής σε έναν κοινόχρηστο χώρο τότε πας γυρεύοντας για μολύνσεις επιπέδου τρίτου κόσμου, έκαναν τους θαλάμους και τις τουαλέτες πιο καθαρές από τα σπίτια πολλών.

Αν λοιπόν ένα μάτσο κακομαθημένοι και βαριεστημένοι φαντάροι είναι ικανοί να διατηρούν ένα τέτοιο επίπεδο υγιεινής, τότε αντίστοιχα οι χώροι μιας δημόσιας/δημοτικής υπηρεσίας θα έπρεπε να είναι πεντακάθαροι.

Αμ δε. Πώς είναι δυνατόν ενήλικες άνθρωποι, οι περισσότεροι με οικογένειες και παιδιά, να ανέχονται τουαλέτες χωρίς χαρτί (οι φήμες είναι ότι το... κλέβουν), χωρίς σαπούνι(!) και πληκτρολόγια στα γραφεία τους με περισσότερη μπίχλα από παιδική κατασκήνωση κατσαρίδων είναι κάτι που με ξεπερνά.

Η νοοτροπία του "ε και; δικό μου είναι;" είναι κάτι που προφανώς είναι ποτισμένη βαθιά σε τέτοιους οργανισμούς, όπως και η βρωμιά κατά τα φαινόμενα.