Η γκρίνια(;)

Τίποτα δεν με εκνευρίζει περισσότερο από το να μου προσάπτει κάποιος το κοσμητικό επίθετο "γκρινιάρης". Και εξηγούμαι. Γκρινιάρης είναι για εμένα το άτομο που παραπονιέται με περισσή αχαριστία για ανούσια πράγματα και μάλιστα το κάνει άνευ λόγου, αιτίας και πρόκλησης. Η αχαριστία είναι η λέξη κλειδί.

Αν όμως ρωτάς τον άλλον κάτι και εκείνος σου δίνει μια ειλικρινή απάντηση, αν σου αναφέρει το πρόβλημα του ή κάποια δυσκολία που αντιμετωπίζει και δεν θες να την ακούσεις μην το χαρακτηρίζεις γκρίνια, χαρακτήρισε το ως αδιαφορία από την μεριά σου. Γιατί αν δεν θες να ακούσεις την απάντηση μην κάνεις την ερώτηση.

Αν θες ο άλλος να σου λέει ότι όλα είναι καλά, μην κάνεις την ερώτηση. Αν δεν θες ο άλλος να σου χαλάσει την διάθεση μην κάνεις την ερώτηση. Το δήθεν ενδιαφέρον είναι συνώνυμο με την αδιαφορία, οπότε κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και στον άλλον και άσε τις άσκοπες κοινωνικότητες.

Επίσης οι διαπιστώσεις δεν είναι γκρίνια. Είναι διαπιστώσεις. Αν δεν γνωρίζεις την διαφορά άνοιξε ένα λεξικό.

Η ειρωνεία είναι ότι όσοι βιάζονται να χαρακτηρίσουν τον άλλο "γκρινιάρη" κάνουν ακριβώς το ίδιο, δηλαδή απλά παραθέτουν τα προβλήματα και ότι τους ενοχλεί. Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και απολύτως θεμιτό. Γι' αυτό είναι οι φίλοι άλλωστε, αρκεί να σε ενδιαφέρει πραγματικά ο άλλος.

Φυσικά είναι δύσκολο να το καταλάβουν γιατί δεν μπορούν να δουν αποστασιοποιημένα την συμπεριφορά τους και ότι και οι ίδιοι είναι "γκρινιάρηδες" σύμφωνα με τον ορισμό τους. Αλλά όλα είναι θέμα σημασιολογίας υποθέτω...

Προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιον πραγματικό γκρινιάρη και άλλωστε αποφεύγω να βαραίνω με τα προβλήματα μου τον οποιονδήποτε. Απλά αν μου κάνεις μια ερώτηση και δεν σου αρέσει η απάντηση τότε σκέψου το καλύτερα την επόμενη φορά και προσπέρασε την.