Άλλη μια φορά γύρω από τον ήλιο

Ο άνθρωπος είναι ένα περίεργο ον, μια βιολογική μηχανή φτιαγμένη από την σκόνη νεκρών αστεριών, ένα αυτόματο που ξύπνησε από τον λήθαργο των ενστίκτων και άνοιξε τα μάτια του μέσα σε ένα απέραντο κενό.

Είναι ένα ον που πασχίζει να προσδιορίσει την ύπαρξη του ψηλαφώντας στο σκοτάδι, νιώθοντας το βάρος του χρόνου όλο και πιο έντονα καθώς γυρνάει για άλλη μια φορά γύρω από τον ήλιο, ταξιδιώτης πάνω σε μια μικρή γαλάζια σφαίρα.

Ο χρόνος είναι αυτός που προσδιορίζει το είδος μας. Είμαστε άρρηκτα δεμένοι με αυτή την διάσταση. Μετράμε την διάρκεια της ύπαρξης μας σε χρόνια, μέρες και ώρες καθώς στροβιλιζόμαστε για άλλη μια φορά γύρω από τον ήλιο.

Οι ατελείωτες καλοκαιρινές μέρες των παιδικών μας χρόνων δίνουν την θέση τους σε μέρες ρουτίνας, όπου βιαζόμαστε να ανταποκριθούμε σε ένα πλήθος άσκοπων ρόλων και υποχρεώσεων, όπου σέρνουμε τις αλυσίδες μας πάνω σε έναν μικρό βράχο που ασταμάτητα ταξιδεύει γύρω από τον ήλιο.

Και πριν το καταλάβουμε η άμμος της κλεψύδρας τελειώνει, οι μέρες μας φτάνουν στην δύση τους και αναρωτιόμαστε τι κάναμε όλες αυτές τις ώρες που ταξιδεύαμε σαν λαθρεπιβάτες γύρω από το ήλιο...

1 σχόλιο:

Από το Blogger.