Πλάσματα της συνήθειας

Ο άνθρωπος είναι ένα ον την συνήθειας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο οικείο για το είδος μας από το να προσαρμόζει την συμπεριφορά του σε ένα σύνολο ενεργειών και να τις εκτελεί μηχανικά.

Μέχρι να προσαρμοστεί δυσανασχετεί, στην συνέχεια του γίνονται οικείες και στο τέλος τις εκτελεί σε βαθμό εθισμού.

Και αυτό δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσουμε. Από την μικρή κλίμακα της καθημερινής ζωής του καθενός μας μέχρι και την μεγάλη κλίμακα της συμπεριφοράς ολόκληρων κοινωνιών, σαν ένας πολύπλοκος οργανισμός με συλλογική νόηση.

Η ρουτίνα δεν είναι κάτι το απαραίτητα κακό αν περιλαμβάνει και υποβοηθάει αναγκαίες ή χρήσιμες δράσεις είναι όμως διαβρωτική όταν αρχίσει και ενθυλακώνει τις συναναστροφές μας, τις προσδοκίες και την σκέψη μας.

Γιατί τότε η αδράνεια γίνεται ρουτίνα και το μόνο που σου μένει είναι να βλέπεις τον χρόνο να κυλάει μέσα από τα δάκτυλα σου, αμήχανα στην αρχή με απάθεια στην συνέχεια... 

1 σχόλιο:

Από το Blogger.