Je ne suis pas Charlie

Θα αρχίσω αυτή την ανάρτηση δίνοντας τα συγχαρητήρια μου στους εμπνευστές των καμπανιών καθοδήγησης της κοινής γνώμης μέσω των social media. Εύγε κύριοι και κυρίες.

Το πως κατάφεραν να πείσουν ένα τεράστιο πλήθος να υιοθετήσει ένα άνευ ουσίας σύνθημα κάνοντας το σημαία της "ελευθερίας του λόγου" είναι ακόμη μια απόδειξη της ανυπαρξίας βάθους σκέψης του σύγχρονου hipster ανθρώπου, του ανθρώπου που σκέφτεται με τα συνθήματα που βλέπει στο εικονικό ντουβάρι του smartphone του.

Η αλήθεια είναι πως κάποιος μπορεί να ξεκινήσει άπειρες συζητήσεις ορμώμενος από το γεγονός της δολοφονίας στο Παρίσι. Από την προφανή ένταση που δημιουργεί στις μοντέρνες πολυπολιτισμικές κοινωνίες η εξαναγκαστική ενσωμάτωση και τριβή ασύμβατων κοσμοθεωριών, την ανοχή των ιδεών [και πέρα από αυτές που εμείς θεωρούμε σωστές αγαπητοί μου αριστεριστές], την εμμονή των πολιτών της Ευρώπης στο να εκχωρούν, σαν πρόβατα, το δικαίωμα της αυτοπροστασία τους στο κράτος, την συνεχή αύξηση των εξουσιών αυτών των κρατών πάνω στην προσωπική ζωή των πολιτών τους, στην αξιοποίηση ή και σκηνοθεσία τρομοκρατικών χτυπημάτων για την ενίσχυση της καταπάτησης των προσωπικών μας ελευθεριών και πολλά ακόμη, το έναν πιο πολύπλοκο από το προηγούμενο.

Θα σταθώ όμως σε κάτι απλό για αρχή. Την υποκρισία και την βαθιά αντιφατικότητα που μαστίζει τον μοντέρνο άνθρωπο που υιοθετεί ιδεολογήματα ατάκας και νιώθει έξυπνος για αυτό. Γιατί όλα τα παραπάνω ελάχιστοι τα σκέφτηκαν στα πλαίσια αυτού του γεγονότος και πρόθυμα και αφελώς δήλωσαν ότι είναι ο Charlie, σαν ένδειξη ότι είναι ανεκτικοί υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου...

Δεν θα μπω στον κόπο να καταδικάσω την πράξη της δολοφονίας, η επανάληψη των αυτονόητων δείχνει ενοχή ή φόβο ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να σε χαρακτηρίσουν αν τολμήσεις να διαταράξεις την ήρεμη επιφάνεια της απλοϊκής τους σκέψης.

Το έντυπο αυτό λοιπόν ειδικευόταν στην δημοσιοποίηση κακόγουστων σκίτσων με σκοπό να προκαλέσει αντιδράσεις. Τελεία. Το χιούμορ και η σάτιρα στηλιτεύουν, κρίνουν καυστικά και προβληματίζουν, δεν έχουν αυτοσκοπό την προσβολή. Κάτι που έχει αυτό το έντυπο. Είμαι άθεος (βλέπε anti-religion) και ακόμη και εγώ βρήκα τα σκίτσα τουλάχιστον κακόγουστα και χυδαία.

Οι άνθρωποι δεν έκαναν ερευνητική, μάχιμη δημοσιογραφία, δεν δημοσιοποίησαν έρευνες που έθιξαν μεγάλα συμφέροντα, ούτε ξεγύμνωσαν τους άθλιους πολιτικούς που ορίζουν τις ζωές μας με εμπεριστατωμένα στοιχεία και για αυτό στοχοποιήθηκαν. Όχι. Απλά δημοσίευαν γελοιογραφίες ανάλογες με το "Γαμιέται η μάνα σου - Τι θα κάνεις για αυτό ε; Ελευθερία του λόγου καριόλη."

Η ελευθερία του λόγου, μέρος της πολιτικής ελευθερίας που απολαμβάνουμε στις ανεπτυγμένες χώρες και για την οποία χύθηκε πολύ αίμα και δεν κερδήθηκε από καμπάνιες ατάκας, δεν είναι ένας μανδύας που σου δίνει την δικαίωμα της αήθους συμπεριφοράς.

Η ελευθερία του λόγου σημαίνει πως μπορώ ελεύθερα να εκφράζω τις απόψεις μου, να κρίνω με επιχειρήματα άλλες ιδέες και να μην διώκομαι για αυτό. Δεν σημαίνει ότι μπορώ να θίγω χυδαία και απρόκλητα τα πιστεύω του άλλου. Αυτό παραπέμπει σε συμπεριφορά ανηλίκου ή κάποιου που απολαμβάνει αχάριστα το αγαθό αυτής της ελευθερίας, χωρίς ίχνος συναίσθησης του τι απαιτεί για να διατηρείται.

Οι άνθρωποι που υιοθέτησαν το σύνθημα είναι συνήθως και οι πρώτοι που κόπτονται υπέρ των πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Δεν μπορείς όμως να προσκαλείς τον άλλο στο σπίτι σου και να μην ΣΕΒΕΣΑΙ κάποια βασικά του πιστεύω! Δεν μπορεί να απαιτείς από τον άλλον, που υποτίθεται ότι πολεμάς για την ελευθερία της έκφρασης του, να αποδεχτεί να του θίγεις κάτι τόσο προσωπικό! Σας αρέσει ή όχι, πολλοί Μουσουλμάνοι θίγονται βαθιά από τέτοια παιδιάστικα σκίτσα.

Το να σέβεσαι την προσωπικότητα του άλλου μην θίγοντας τον χυδαία δεν λέγεται αυτο-λογοκρισία. Λέγεται ήθος. Και με ξεπερνάει πόσο αντιφατικά, ρηχά και κατευθυνόμενα σκέφτονται οι περισσότεροι άνθρωποι.

Είμαι άθεος, γιατί έχοντας φιλοσοφήσει την ζωή στα λίγα χρόνια της ύπαρξης μου, δεν χρειάστηκε να καταφύγω σε μια ανώτερη δύναμη και σε αρχαία κείμενα για να βρω την δική μου ηθική βάση.

Δεν χρειάζεται να είμαι θεοφοβούμενος για να σέβομαι τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα θίξω χυδαία τον συνάνθρωπο μου για κάτι που πιστεύει βαθιά. Είμαι άθεος, αλλά όχι μισαλλόδοξος προβοκάτορας. Je ne suis pas Charlie.

Είμαι ένας ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος που αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχει έναν ιδεολόγημα ή μια απλή λύση για τα προβλήματα που έχουμε σαν ανθρώπινο είδος. Σε αντίθεση με το facebook σας η ιστορία δεν προχωράει με like. Je ne suis pas Charlie.





  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.