Mastodon - Leviathan

Ο δεύτερος δίσκος των Mastodon, που τελευταία το όνομα τους ακούγεται όλο και περισσότερο, μπορεί να περιγράφει από τέσσερεις απλές λέξεις. Ωμή ανελέητη ηχητική καταιγίδα. Αν δεν έχετε συνηθίσει σε εξαιρετικά τεχνικά βαριά ακούσματα, θα σπάσετε τα μούτρα σας στο ηχητικό τείχος που ορθώνουν μπροστά σας οι τέσσερεις ταλαντούχοι μουσικοί από την Ατλάντα των ΗΠΑ. Σας προειδοποιήσαμε!

Το Leviathan έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές από όλο τον ειδικό και όχι μόνο τύπο και για να σας πω την αλήθεια, στην αρχή, δεν κατάλαβα προς τι η φασαρία. Όμως αν του δώσετε χρόνο και μερικά ακούσματα θα καταλάβετε ότι πρόκειται πραγματικά για μια αρκετά πρωτότυπη και πολύ ποιοτική προσπάθεια.

Δύο είναι τα χαρακτηριστικά του ήχου. Μπουκωμένος, βρώμικος ήχος με Heavy, HEAVY κιθάρες, τεράστια riff και απίστευτα drums. Έχω την υποψία ότι κάποιος έβαλε νέφτι στο κάθισμα του Brann Dailor γιατί παίζει σαν δαιμονισμένος, με εντυπωσιακά γυρίσματα και γεμίσματα που θα σας πάρουν το μυαλό! Μάλιστα θα έλεγα ότι είναι μια από τις καλύτερες δουλειές πάνω σε drums που έχω ακούσει. Όσο για τα φωνητικά, αυτά ποικίλουν από καθαρά, σε thrash-ωδη [ναι εφευρίσκουμε λέξεις!] και death-ωδη, γενικώς είναι, χεχε, άγρια και απ’ ότι είδα, όλοι εκτός από τον drummer [είναι απασχολημένος να κοπανάει το kit του!] συμβάλουν σε αυτά.

Ο δίσκος έχει ένα κεντρικό concept, την ιστορία της λευκής φάλαινας Mobby Dick και του καπετάνιου Ahab που είχε κάνει σκοπό της ζωής του να τη πιάσει. Αν και όλα τα κομμάτια δεν σχετίζονται με την ιστορία, υπάρχει σαφώς ένα «ναυτικό» αν θέλετε θέμα [άρα είναι κατάλληλο για… καλοκαιρινά ακούσματα; Χαχα!] που διατρέχει τους στίχους, οι οποίοι είναι και πολύ καλοί.

Το πρώτο κομμάτι που ξεχωρίζει αμέσως είναι το “Blood And Thunder”. Τρελαμένα drums και riff που μου έχουν κολλήσει στο κεφάλι! Βάλτε το δυνατά και η επίθεση των Mastodon στο ακουστικό κέντρο του εγκεφάλου σας αρχίζει! Και δε θα σταματήσει για τα επόμενα εννιά κομμάτια!

Ακολουθεί το “I Am Ahab” που αν είναι ποτέ δυνατόν κοπανάει χειρότερα από το πρώτο! Κάτι χαρακτηριστικό σε όλο το δίσκο είναι ο πολύ ωραίος τρόπος που παίζουν οι δύο κιθάρες μεταξύ τους. Ιδιαίτερα φανερό σε αυτό το κομμάτι. Δε σχολιάζω τα drums. Άψογα.

Τα “Seabeast”, “Island” και “Iron Tusk” συνεχίζουν στον ίδιο καταιγιστικό ρυθμό. Με το τελευταίο να έχει μια φοβερή βαριά μελωδία. Στο σημείο αυτό ο ακροατής αναρωτιέται. Ρε συ γαμάει ο δίσκος, μπορεί να γίνει καλύτερος; Η απάντηση; FUCK YES!

Το “Megalodon” είναι μια κομματάρα όπου οι Mastodon κάνουν μαθήματα αλλαγής tempo, όπως μόνο το metal μπορεί να κάνει και μάλιστα κάπου στη μέση πετάνε ένα τελείως άσχετο κομματάκι από country! Πριν προλάβετε να αναρωτηθείτε «Τι είναι αυτό;!» ο ρυθμός αλλάζει και πατάει ένα τρέξιμο που σε κάνει να ιδρώνεις μόνο που το ακούς!

Τα “Naked Burn” και “Aqua Dementia” συνεχίζουν το concept, με το πρώτο να είναι κάπως πιο αργό και μελωδικό και το δεύτερο να είναι μια βουτιά σε ένα μυαλό που έχει αρχίσει να τα χάνει. Σου δημιουργεί μια αίσθηση χάους και αποδιοργάνωσης! Ιδιοφυές!

Και σαν να μην έφταναν αυτά για να μας πείσουν οι Mastodon ότι ξέρουν να παίζουν μουσική, σου πετάνε στα μούτρα και ένα επικό κομμάτι! 13 λεπτά παρακαλώ! Αν καταλάβετε περίπου το στυλ της μπάντας, φανταστείτε όλα τα παραπάνω σε ένα κομμάτι! Αλλαγές ρυθμού, ατσαλένια riff, μελωδίες και καταιγιστικά drums! Φοβερό!

Και για να ηρεμίσετε το τελευταίο κομμάτι είναι ορχηστρικό και μάλιστα ακουστικό! Ένα αντίο από τους Mastodon με έναν αναπάντεχο τρόπο.

Δοκιμάστε το δίσκο. Αν είστε έτοιμοι... Γ Α Μ Α Ε Ι!

Track List
1) Blood and Thunder
2) I Am Ahab
3) Seabeast
4) Island
5) Iron Tusk
6) Megalodon
7) Naked Burn
8) Aqua Dementia
9) Hearts Alive
10) Joseph Merrick