Consign to oblivion

Ενώ κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να νιώθουμε πως βρισκόμαστε στο μέσο του χειμώνα αντ' αυτού οι μέρες μοιάζουν περισσότερο με άνοιξη. Ότι πρέπει για οικονομία στη θέρμανση και για καφέ έξω, αλλά μήπως τελικά όλοι αυτοί οι "τρελοί", οι "περίεργοι" τύποι που για χρόνια φωνάζουν ότι ο άνθρωπος βρίσκεται μια ανάσα μακριά από το όριο χωρίς επιστροφή είχαν δίκιο;

Μήπως οι πληγές που αφήνει η ανελέητη καταστροφή του κόσμου μας χωρίς κανένα ενδοιασμό στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης έχουν αρχίσει να είναι πολύ βαθιές για να κλείσουν;

Μήπως επιτέλους η βλακεία μας σαν ανθρώπινο είδος μας πρόλαβε;

Ίσως υπάρχει ακόμη καιρός να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που ζούμε, ίσως πάλι αυτή η "ποιότητα ζωής", που μας πουλάει το επιστημονικό "αναπτυξιακό" μοντέλο των οικονομολόγων, θα είναι πολύ ευχάριστη για μια - δυο ακόμη γενιές ανθρώπων, πριν χαθούμε στη λήθη του χρόνου σαν ένα αποτυχημένο είδος...