The end of the line...

Άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια μου φτάνει στο τέλος της. Το Faded Line πρότζεκτ απέτυχε παταγωδώς :( Εξυπηρέτησε το ρόλο του [βελτίωση τεχνικής και τεχνικών ηχογράφησης], αλλά πλέον διακρίνω πολλές αδυναμίες στα κομμάτια.

Καλά, με ένα χρόνο αυτοδίδακτη κιθάρα τι θα περίμενε κανείς; Έλα όμως που με μισώ και έχω πάντα υψηλές απαιτήσεις για να μην χαρακτηρίσω κάτι που κάνω άχρηστο, άθλιο, μπούρδα και σκατά [μέχρι στιγμής δεν το έχω καταφέρει. Κοινώς είμαι άχρηστος και σκατά].

Τέλος λοιπόν. Είναι αυτό που είναι. Κάθε κομμάτι είναι μια σταδιακή βελτίωση και εξέλιξη, με προσθήκη νέων στοιχείων. Πάντα έλειπαν φυσικά τα φωνητικά. Χωρίς αυτά χρειαζόταν περισσότερη μελωδία για να γεμίζει το κομμάτι, κάτι που δεν υπήρχε. Όμως, καθώς κατάλαβα ότι ΠΟΤΕ δεν θα κάνω μπάντα [όλοι με γράψανε στα ΠΑΠΑΡΙΑ ΤΟΥΣ], θα κινηθώ σε πιο καθαρά instrumental μονοπάτια. Πάντα metal, πάντα θλιβερά, οργισμένα και μελαγχολικά.

Μερικά ονόματα που σκέφτομαι...

• Edges Of Forever
• Endless Oblivion
• Touching Oblivion
• Echoes In Oblivion
• Echoes Of Forever
  

Τι προτιμάτε; Έχετε κάποια ιδέα; Όλα όμως έχουν σχέση με το ότι βρισκόμαστε πάνω σε έναν κόκκο σκόνης σε ένα αχανές κενό, στα άκρα της λήθης...

Κάποια ωραία στοιχεία αυτού του υλικού θα βρουν το δρόμο του και στα νέα. Αλλά τίποτα δεν θα ακουστεί μέχρι να είναι Κ.Α.Λ.Ο.

Ευχαριστώ όσους μου είπαν και μια καλή κουβέντα, αλλά και όσους με γράψανε κανονικά...

Δεν με έχετε ξεφορτωθεί ακόμη...