Metal: 2009

Με μια κίνηση ματ, μια κίνηση τακτικού μεγαλείου [:p], πιάνω στον ύπνο τον Seventh και ανεβάζω απρόσμενα το top10 μου του 2009! \m/

MESSSSSHUGGGGAAAAAAHHH ΡΕΕΕΕΕ! :@ :@

** Best Of 2009 **

	10. Obscura - Cosmogenesis Παρανοϊκό, υπέρ-τεχνικό, γρήγορο, με δομή(!), με μελωδίες(!), με ένα κυρίαρχο άταστο μπάσο (ναι ΜΠΑΣΟ είπα!) να ποδοπατάει τις κιθάρες με την γλυκιά του χροιά και να κλέβει την παράσταση! Ο καλύτερος δίσκος τεχνικού death του 2009. Best Track: The Anticosmic Overload
	9. God Forbid - Earthsblood Όπως συμβαίνει με τα αδέρφια, οι αδερφοί Coyle πλακώθηκαν και χώρισαν τα τσανάκια τους. Πριν το κάνουν όμως γράψανε έναν φανταστικό δίσκο, από αυτό που αποκαλείται NWOAHM. Όλα τα στοιχεία είναι εδώ, ρυθμικό groove, μελωδίες, επιθετικότητα αλλά και μελαγχολικές παύσεις. Αυτό όμως που τον κάνει τόσο καλό είναι ότι τα τραγούδια είναι ολοκληρωμένα και εμπνευσμένα! Ποτέ δεν κατάφεραν να κάνουν επιτυχία, αλλά δεν πειράζει, η καλλιτεχνική αρτιότητα είναι αυτή που μετράει. Best Track: The New Clear
	8. Kreator - Hordes Of Chaos Όταν πας να γκαρίσεις στο metal καλύτερα να το εννοείς, αλλιώς δεν ακούγεται μόνο ψεύτικο, αλλά και γελοίο. Και ο Petrozza ΤΟ ΕΝΝΟΕΙ \m/ Στάζει μίσος και βιτριόλι από τους στίχους και την εκφορά του. Όταν φωνάζει Warcuuuuuurse σου έρχεται να τα σπάσεις όλα! Και είναι ο Petrozza που ανεβάζει αυτό το δίσκο, γιατί τα riff και γενικά οι συνθέσεις δεν είναι τόσο καλές όσο του επικού Enemy Of God. Αλλά fuck it! ABSOLUTE MISANTHROPY! Best Track: Warcurse
	7. Mastodon - Crack The Skye Μαστούρα. Οι Mastodon αφήνουν σχεδόν ολοκληρωτικά τα σκληρά riff μπουλντόζες των προηγούμενων δίσκων τους και δημιουργούν ένα πράγμα που βρωμάει καπνό και παραισθησιογόνα. Δεν θα έπρεπε να δουλεύει, αλλά το κάνει :p Περίεργες διαστρωματωμένες μελωδίες και δαιδαλώδεις συνθέσεις που δημιουργούν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Οι στίχοι είναι για πέταμα [;p], αλλά είπαμε... μαστούρρρραα ρεεε φιλλλαράκι :@ Best Track: Crack The Skye
	6. Isis - Wavering Radiant Μελαγχολικά, αργόσυρτα, βαριά, σκοτεινά, εξόχως δομημένα, ατμοσφαιρικά κομμάτια. Η παγωμένη ομορφιά του post metal. Το soundtrack μιας χειμωνιάτικης μέρας. Οι ήχοι μιας πικραμένης ψυχής που ψάχνει την έξοδο από την απόγνωση... Best Track: Ghost Key
	5. Candlemass - Death Magic Doom Πόσες φορές μπορείς να παίξεις το κλασσικό doom riff; Μάλλον πολλές! ;) Χωρίς να διεκδικεί βραβεία πρωτοτυπίας, προσφέρει έξοχα κομμάτια ασύστολης, τρισκατάρατης doomίλας! Η φωνή του Lowe είναι απλά επική, τα lead και τα solo είναι φοβερά (και όχι απλή τεχνική φλυαρία) και γενικά όλα τα τραγούδια είναι άκρως διασκεδαστικά και "πιασάρικα". Όσο μπορεί να είναι μια βαριοπούλα που έρχεται προς τα μούτρα σου :@ Best Track: Dead Angel
	4. Hacride - Lazarus Φαίνεται ότι κάθε χρόνο πρέπει να βάζω και ένα γαλλικό δίσκο μέσα στο top :p, mais oui, c'est vrais, magnifique! Progressive. Δώστε του ότι έννοια θέλετε. Εδώ θα ακούσετε επιρροές από κάθε ιδίωμα του metal, σε ένα λαχταριστό ratatouille από riff, (πολυ)ρυθμούς, μελωδίες, κραυγές, αρμονίες και όλα αυτά γαρνιρισμένα με μια μοναδική ατμόσφαιρα αγωνιώδους αμεσότητας. Τίποτα δεν ακούστηκε σαν τους Hacride το 2009. Έχουν το δικό τους ήχο. Τον ήχο του μοντέρνου ολοκληρωτικού metal. Best Track: Act Of God
	3. The Red Chord - Fed Through The Teeth Machine Κρουστικό δράπανο. Κομπρεσέρ. Οδοστρωτήρας. Μπουλντόζα. Βάλτε το νέο δίσκο των Red Chord και ανακαινίστε δωρεάν το σπίτι σας ή το κεφάλι σας. Pure Brutality. Κάθε τραγούδι μοιάζει ότι θα εκτροχιαστεί, είναι τέτοια η επιθετικότητα, τα διαστροφικά ατονικά riff, τα μπλαστίδια, οι στοιχειωτικές μελωδίες που εμφανίζονται από το πουθενά, τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ παρανοϊκά φωνητικά του Kozowyk [πρέπει να τον κλείσανε μέσα μετά από αυτό!], που το γεγονός ότι τα ηχεία σας δεν ανατινάζονται είναι θαύμα. Αχαλίνωτη επιθετικότητα και παράνοια, αλλά με νόημα, με ψυχή, με στόχο. Focused Fury. Pure Metal. Best Track: Mouthful Of Precious Stones
	2. Lamb Of God - Wrath Το Ashes Of The Wake ήταν ο λόγος που αποφάσισα να μάθω κιθάρα (και γιατί το να παίζεις μπάσο μόνος σου είναι βαρετό ;p) και από το ομώνυμο κομμάτι βγήκε και ο τίτλος του Faded Line project, επομένως οι LOG δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τη λίστα! Σε αυτό το δίσκο ακούγονται περισσότερο εστιασμένοι από ποτέ. Παίρνουν όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον ήχο τους, το groove, τα πιασάρικα dethoειδή riff, τη δομή, δυναμώνουν το μπάσο και δίνουν ακόμη περισσότερη έμφαση στο μεγάλο τους όπλο. Τον κύριο Blythe. Ωραίοι στίχοι και ευκρινής εκφορά μεγατόνων. Π.Ο.Ρ.Ω.Σ.Η. Δεν μπορείς να τον ακούς και να μην θες να φτύσεις τα άντερα σου μαζί του! WE DIEEEEE ALOOOOONEEEEEEEE! [ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους που είναι bonus;] Best Track: We Die Alone (bonus track)
	1. Daath - The Concealers (από το review...) Εξαίσιο, λαχταριστό death. Αν και Αμερικάνοι καταφέρνουν να συνδυάσουν όλα τα στοιχεία από τα επιμέρους μικροιδιώματα του ιδιώματος [τςς] αποφεύγοντας έτσι να γίνουν μονότονοι. Και τεράστια groove και tremola και τεχνικά arpeggios και solo και blackies και... μελωδίες(!) και βαρβάτα σκληρά φωνητικά, από όλα έχει. Θα έλεγα ότι είναι ένας δίσκος σοσιαλιστικού death :@ -- Να συμπληρώσω ότι έχει και διάρκεια, γιατί όσες φορές και αν το άκουσα [πολλές!], δεν σταματάει να με εκπλήσσει πόσο καλά έχουν ενσωματώσει τόσα στοιχεία, πόσο πολλές στρώσεις έχουν οι μελωδίες και πόσο ΤΕΧΝΙΚΟ, αλλά προσιτό είναι! Τα solo και τα leads είναι εξαίσια και το The Unbinding Truth, το κομμάτι της χρονιάς... \m/ Best Track: The Unbinding Truth Destruction - Drown out your sorrows with guilt Destruction - A pathetic waste of life

** Σαβούρα 2009 **
Slayer - World Painted Blood
Απλά Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο. Αισχρή παραγωγή, αναμασημένα κομμάτια, το Death Magnetic του 2009.

** 2010 Hot Picks **
Τι περιμένουμε το 2010; Καταρχήν νέο δίσκο από τους Nevermore που θα γαμήσει και θα δείρει. Μετά νέο υλικό από Dark Tranquillity για να λιώσουμε και πάλι στην μελαγχολία μας και να επιστήσω την προσοχή σας σε δύο ΝΕΕΣ μπάντες που θα τα σπάσουν όλα και φυσικά κανένας δεν θα τις μάθει, γιατί δεν έχουν κάποιο μεγάλο όνομα [το Metal Hammer θα τους ανακαλύψει στον τέταρτο δίσκο τους ;p]. Periphery και TesseracT. Να με θυμηθείτε, μιλάμε για το μέλλον του metal.