Πως οι λέξεις χάνουν το νόημα τους...

Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της νεοελληνικής πραγματικότητας, όπως αναπτύχθηκε σε βάθος τριών δεκαετιών, αλλά κυρίως μετά την εγκαθίδρυση της τρίτης Δημοκρατίας το 1981 -έτσι είπε ο Πάγκαλος- είναι η απόλυτη απώλεια νοήματος των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Άμεση απονομή δικαιοσύνης: Σημαίνει πρώτα από όλα την αυτονομιμοποίηση εξωφρενικών αυξήσεων στις αμοιβές των δικαστικών λειτουργών από τους ίδιους για τους ίδιους. Σε δεύτερο βαθμό αναφέρεται στην ψυχρή απονομή δικαιοσύνης χωρίς φόβο και πάθος. Κανένας δεν είναι υπεράνω. Κανένας, αρκεί να μην έχει οποιουδήποτε είδους γνωριμία ή οικονομική επιφάνεια. Επίσης είναι και τάχιστη [με χρονικό ορίζοντα το ελάχιστο δεκαετίας]. Αν φυσικά δε χαθεί τυχαία η δικογραφία. [εντάξει μπορεί να πέσει ο φάκελος πίσω από το συρτάρι! συμβαίνουν αυτά!]

Εξυγίανση: Η εξυγίανση είναι κάτι που γίνεται εσαεί στην Ελλάδα. Έχει γίνει τόσες φορές που θα έπρεπε πλέον να είμαστε... αποστειρωμένοι. Η λέξη έχει μεταλλαχθεί στο να αναφέρεται σε λεκτικά ευχολόγια και αόριστες εξαγγελίες ντυμένες πάντοτε με το μανδύα κάποιας δήθεν σοσιαλιστικής ιδεολογίας, αυτό που με άλλα λόγια θα αποκαλούσαμε μπούρδες.

Κοινωνική δικαιοσύνη: Α! Μια υπέροχη φράση. Ψωμοτύρι κάθε πολιτικού που σέβεται τον εαυτό του [και μόνο]. Η κοινωνική δικαιοσύνη πολύ απλά ερμηνεύεται ως "νόμος είναι το δίκιο της συντεχνίας που έχει μεθόδους πίεσης στην εκάστοτε εξουσία". Για παράδειγμα κοινωνική δικαιοσύνη για τη ΓΕΝΟΠ είναι να κατεβάζει τους διακόπτες ώστε να εξασφαλίζει ότι το κοινωνικό σύνολο θα καταλάβει τι θα πάθει αν δεν πάρει τις κρατικές ενισχύσεις που απαιτεί... συγνώμη... ήθελα να πω "αν δεν βεβαιωθεί ότι το ρεύμα είναι του... λαού".

Αυθαίρετο: Η λέξη αρχικά αναφερόταν σε κάτι που γίνεται εκτός κάποιου πλαισίου αρχών. Στην Ελλάδα έγινε η λέξη που περιγράφει την εντελώς παράνομη οικοδόμηση κάθε τύπου κατοικίας σε οποιοδήποτε μέρος επιθυμούσε ο πολίτης, παράλληλα με την απόλυτη και βαθιά γνώση του ότι μετά από μερικά χρόνια η παρανομία αυτή θα επιβραβευτεί με κάποιες χυδαίες και πρόχειρες διαδικασίες νομιμοποίησης. Μπορεί οι υπόλοιποι να νιώθουν εξαπατημένοι που ακολούθησαν την προβλεπόμενη διαδικασία και πλήρωσαν φόρους, να νιώθουν δηλαδή σαν μέγιστοι μαλάκες, αλλά αυτό είναι το νεοελληνικό μεγαλείο. Η απόλυτη αυθαιρεσία ήταν η πιο λαμπρή κατάκτηση του νεοελληνικού πολιτισμού.

Εθνική ενότητα: Η Ελλάδα πάντα χαρακτηριζόταν από ένα ισχυρό πνεύμα ενότητας και εθνικής συνοχής. Από του πολέμους των πόλεων κρατών μέχρι την αυτοκαταστροφική ελληνική επανάσταση και τον εμφύλιο, οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι η χαρακτηριστική μας "ενότητα" συνοψίζεται σε μια και μοναδική πρόταση. "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Αν δεν συμφωνήσεις μαζί μου θα σε γαμήσω".

Σοσιαλισμός: Οι Έλληνες έχουν μια έντονη ροπή προς τον ανέξοδο αριστερισμό. Με την έννοια ότι όλα τα γοητευτικά [και μερικές φορές ανέφικτα] κηρύγματα των αριστερών ιδεολογιών είναι νόμος για τον Έλληνα αρκεί να μην ακουμπούν τη βόλεψη του, γιατί τότε ξεχνάει τα περί κοινωνικής δικαιοσύνης και θυμάται μόνο το ότι το να μην πάρει το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία του είναι έργο των σατανικών δυνάμεων που τον επιβουλεύονται. Ο Σοσιαλισμός στην Ελλάδα, σε γενικές γραμμές, σημαίνει ένα πελώριο, αντιπαραγωγικό και άχρηστο κράτος που θα συνεχίσει να προστατεύεται μέχρι να οδηγήσει τη χώρα στον οικονομικό αφανισμό.

Ποδόσφαιρο: Πρόκειται για ένα λαοφιλές σπορ που στον υπόλοιπο πλανήτη προσφέρει θέαμα και ψυχαγωγία στους φίλους του. Στην Ελλάδα σημαίνει την αδιάλειπτη παρακολούθηση παραδημοσιογραφικών "πληροφοριών", την ενεργή έχθρα προς πάσης φύσης "αιωνίους" αντιπάλους, την απώλεια χρημάτων σε στοιχηματισμό και ενίοτε μόνο στην παρακολούθηση αγώνων φρικτού επιπέδου. Επίσης συνοδεύεται από μια πολύχρωμη χλωρίδα και πανίδα από παράγοντες, επιχειρηματίες και οπαδούς, που όλοι μαζί δημιουργούν μια εξαιρετική βιόσφαιρα απόλυτης παρακμής.

Ελληνική οικονομία: Αναφέρεται στην πάλαι ποτέ ανακύκλωση δανεικού χρήματος από το κράτος στην αγορά. Το κράτος δανειζόταν χρήματα, τα έδινε στην αγορά και εισέπραττε ένα μικρό μέρος σε φόρους. Συνέπεια ήταν η χρεωκοπία. Θα αναρωτηθείτε, μα δεν ήταν προφανής η κατάληξη; Ασφαλώς και ήταν. Και λοιπόν; Θέλετε να καταλήξετε κάπου; Εδώ είναι ΕΛΛΑΔΑ ρε...