Metal: 2011

Blaze Works 2011 Metal Top 10

1. Machine Head - This Is The End (6:11)
2. Symphony X - Iconoclast (10:51)
3. Iced Earth - Anthem (4:54)
4. Mastodon - Stargasm (4:39)
5. Amon Amarth - For Victory Or Death (4:30)
6. Cavalera Conspiracy - Lynch Mob (2:32)
7. Trivium - Dusk Dismantled (3:47)
8. Arch Enemy - Yesterday Is Dead And Gone (4:21)
9. Merrow - Heart of the Sea Nymph (3:46)
10. Sylosis - Kingdom Of Solitude (5:35)

(κάντε κλικ στο εικονίδιο της playlist στο youtube player)

Έφτασε ακόμη μια φορά η ώρα να κάνουμε την ανασκόπηση της φετινής μεταλικής περιόδου. Σε αντίθεση με τον Anton που δυσκολεύτηκε αφάνταστα να βρει μερικούς δίσκους μουρμουρίζοντας "αυτοί οι νέοι... δεν είναι όπως το '86 με το NWOBHM... αχχχ... μετά το 2000 τίποτα..." :p εγώ ως πιο καινούργιος δεν είχα αυτή τη δυσκολία :p

Ακολουθούν οι δίσκοι που άκουσα περισσότερο φέτος (με αυτή τη σειρά) και ναι κάνω clopy paste από τα post μου που γίνονταν καθ'όλη τη διάρκεια του έτους για την ενημέρωση σας και μόνο!

Machine Head - Unto The Locust

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Όταν οι Machine Head εξαπέλυσαν το Blackening ο κόσμος του metal παραμιλούσε μην ξέροντας από του είχε έρθει εκείνη η επική σφαλιάρα. Δύσκολα θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τον προηγούμενο δίσκο και πράγματι, αν και το Unto The Locust δεν είναι τόοοοσο καλό, είναι και πάλι ένας εξαιρετικός δίσκος. Μπορεί να μην έχει τόσο αξιομνημόνευτα riff και κάπου τα κομμάτια να παίζουν εντός έδρας με τις standard Machine Head δομές, αλλά ο πούστης ο Flynn έχει τόσο διακριτό και μοναδικό στυλ και φωνή που κάνει τα τραγούδια δέκα φορές καλύτερα. Πολύ ωραίες και οι κλασικίζουσες μινόρε μελωδίες. Μεγάλη πώρωση ο δίσκος.

Blaze List Track Moment: [04:00] Ο Flynn μπαίνει μετά το break και φωνάζει "Bastards, you bastards, may you suffer oh so long..." με μια φωνή που στάζει οργή και απογοήτευση. Metal. Motherfucking METAL.

Symphony X - Iconoclast

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Το ότι εδώ δεν υπάρχει κομμάτι κάτω των έξι σχεδόν λεπτών, αλλά ακούγεται λες και είναι μια έκρηξη απίστευτου metal των τριών-τεσσάρων λεπτών, είναι απόδειξη για το τι ποιότητα μιλάμε. Είναι ένας τρομακτικά καλός δίσκος. Και δεν πρόκειται απλά για progressive όργιο. Τα riff είναι βαριά όσο δεν πάει και τα κομμάτια έχουν μια ασταμάτητη ενέργεια, ορμή και ρυθμό καθώς ελίσσονται διαρκώς μέσα σε αριστουργηματικές συνθέσεις. Ο Allen απογειώνεται και θυμίζει ότι καλές οι γκαρίλες, όμως τίποτα δεν φωνάζει [pun intended] meeeeeeeeeeeeeetaaaaaaaaal όσο τα καθαρά φωνητικά των άπειρων οκτάβων ;)

Blaze List Track Moment: [08:35] Μέτα από ένα solo και groove όργιο, ο Romeo ξαναρχίζει το κεντρικό riff και ο Allen φωνάζει "Victory or Death only time will tell...". Παρατηρείτε μια τάση μου σε επαναστατικούς στίχους; ;)

Iced Earth - Dystopia

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Ο Stu Block είναι εντυπωσιακός στο ντεμπούτο του με τους αγαπημένους μας Iced Earth. Ακούγεται σαν το τέλειο μείγμα ανάμεσα στο midrange grit και τη θεατρική μελωδικότητα του Barlow και στα εξωπραγματικά φαλτσέτα του Owens. Αν και η μουσική δεν είναι τόσο πίσω -συνθετικά- όσο στο Crucibele Of Man, σίγουρα δεν είναι τόσο μπροστά όσο στις παλιές δουλειές του Schaffer. Παρόλα αυτά τα κομμάτια είναι πιασάρικα όσο δεν πάει και μετά από μια μόλις ακρόαση θα σιγομουρμουράς τις φωνητικές μελωδίες, οι οποίες πλέον είναι το μεγάλο ατού της μπάντας σε μια εποχή όπου όλοι οι vocalists ακούγονται περίπου το ίδιο.

Blaze List Track Moment: [01:34] Το υπέροχο ρεφρέν. "Torn asunder, our destiny is in sight. This is the anthem to celebrate your life..."

Mastodon - The Hunter

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Οι αγαπημένοι μπουρτζόβλαχοι του metal έχουν καλύψει πολύ δρόμο ηχητικά από την μπάντα που διαφήμιζαν σαν τους νέους Metallica. Πλέον έχουν ένα εντελώς μοναδικό και αναγνωρίσιμο ύφος που τελειοποίησαν στον προηγούμενο δίσκος τους, το Crack The Sky. Κινούμενοι σε παρόμοια ψυχεδελικά μονοπάτια, με συντομότερα και πιο άμεσα τραγούδια, δε νομίζω να δυσαρεστούν κανέναν. Πολύ ωραίος δίσκος με μερικές εξαιρετικές μελωδίες και με μοναδική ατμόσφαιρα.

Blaze List Track Moment: [02:24] "And then we shift into overdirive...", φανταστική φωνητική μελωδία. Το ρεφρέν περικλείει μια γιγάντια δόση μαστούρας από μόνο του. Και το τραγούδι κρατάει τεσσεράμισι λεπτά!

Amon Amarth - Surtur Rising

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Οι Βίκινγκς ξαναχτυπούν. Μου φαίνεται οι Amon Amarth και οι Amorphis έχουν βρει το κόλπο. Πιάνουν ένα θέμα της μυθολογικής παράδοσης τους και γράφουν μουσική γύρω από αυτό :p Είναι ο σίγουρος τρόπος για να μην ξεμείνεις από στιχουργικές ιδέες ;) Οπότε αναμενόμενος ο ήχος και η τεχνοτροπία των κομματιών. Είναι όμως καλά; Fuck yes! Πολύ έπος, πολλές γροθιές στον αέρα, άμεσο headbanging, πιασάρικες μελωδίες και ρεφρέν. Amon Amarth στα καλύτερα τους δηλαδή! Skol! \m/

Blaze List Track Moment: [00:05] Η εισαγωγή της κεντρικής μελωδίας. Μπορεί οι Amarth να θεωρούνται death metal, αλλά οι μελωδίες τους είναι τόσο γλυκόπικρες, τόσο πιασάρικες! Οι αγαθοί, καλόκαρδοι Βίκινγκς \m/

Cavalera Conspiracy - Blunt Force Trauma

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Δεν μπορεί να περάσουν μερικοί μήνες χωρίς Max Cavalera motherfucker! Στο δεύτερο πιάτο της συνεργασίας με τον αδερφό του, σερβίρει τις αγνές, ανόθευτες, βαρβάτες συνταγές του με πελώρια riff που groovάρουν για πλάκα. Ένα κομμάτι αρκεί για να αρχίσεις να χτυπιέσαι. Δυο και αρχίζεις να φορτώνεις. Με περισσότερα είσαι έτοιμος για μάχη με ΜΑΤ. Αν ακούσεις όλο το δίσκο είσαι έτοιμος για εξέγερση. Δεν περίμενα κάτι σπουδαίο, αλλά μου φαίνεται είναι μια από τις καλύτερες δουλειές του των τελευταίων χρόνων!

Blaze List Track Moment: [00:28] Ο Max ωρύεται "Vengeance is mine. Your day has arrived. Justice is now. Judgement is served". Το μόνο που έχω να πω είναι ότι αυτό θα είναι τραγούδι της ημέρας που θα μπουκάρουμε στις κεντρικές τράπεζες και θα τους πάρουμε τα κεφάλια.

Trivium - In Waves

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Το κακό με τους Trivium είναι ότι σε όλες τις προηγούμενες δουλειές τους ήταν all over the place, κυνηγώντας κατά κάποιον τρόπο τις επικρατούσες μουσικές τάσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ηχητικά οι Trivium είναι το κοτόπουλο του metal. Ακούγεται σαν πολλούς άλλους, αλλά διάολε αν δεν είναι πεντανόστιμο! :p Τα τραγούδια είναι εξαιρετικά και σχεδόν όλα βρίσκουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στη μελωδία και την τραχύτητα, το πιασάρικο και το brutal, το μελαγχολικό και το τώρα θα σου σπάσω τα δόντια. Και αυτή είναι η μεγάλη δύναμη της μπάντας.

Blaze List Track Moment: [02:35] Το tremolo riff. Είναι τόσο λυπημένο όσο και παρανοϊκό. Ιδιοφυές.

Arch Enemy - Khaos Legions

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Πολύ επιθετικός δίσκος, αλλά χωρίς να θυσιάζει τη μελωδία, πολύ πιασάρικος χωρίς να είναι trendy και gay και άκρως πωρωτικός. Οι Amott ξεπατώνονται και προσφέρουν metal για κάθε γούστο! Και περιέργως η φωνή της Angela [όχι της Merkel] δεν σε ξενερώνει, αλλά ντύνει ωραία τα κομμάτια.

Blaze List Track Moment: [01:10] Η lead μελωδία με το κλασσικό πια wah. Yummy! \m/

Merrow - Awaken The Stone King

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Ο απόλυτος DIY κιθαρίστας με το εντυπωσιακό χαρακτηριστικό προσωπικό του στυλ ξαναχτυπάει. Είμαι μεγάλος fan, οπότε και ο δίσκος με ενθουσίασε, αλλά για τους υπόλοιπους θα έλεγα ότι είναι ένα μείγμα πολύ πυκνών και γρήγορων ρυθμικών riff με υπέροχα καθαρά σημεία, ατμόσφαιρες και μερικές επιρροές από Opeth! Α ναι και ένα σόλο από τον Loomis! \m/ Επίσης η παραγωγή είναι φανταστική και έγινε όλη από τον Keith στο σπίτι του :p

Blaze List Track Moment: [2:40] Το solo του Merrow με την στοιχειωμένη μελωδία και τη γλυκιά παραμόρφωση στην κιθάρα ακολουθείται από το εκρηκτικό solo του Loomis.

Sylosis - Edge Of The Earth

Είναι... μακέτο τούτος ο δίσκος[;]: Μοντέρνο thrash, με αρκετή μελωδία και έξοχη, αλλά τρομερή κιθαριστική δουλειά. Η παραγωγή βοηθάει τα μάλα, με έναν ήχο πεντακάθαρο και γεμάτο. Τα τραγούδια είναι φανταστικά, τα φωνητικά έχουν τόνους δύναμης, το μπάσο σκοτώνει, τα τύμπανα σφάζουν, οι lead μελωδίες μαγεύουν.

Blaze List Track Moment: [02:25] Η lead μελωδία. Ντυμένη με reverb και delay και μελαγχολία...

Live 2011
Μπορεί να μην πήγαμε σε πολλές συναυλίες φέτος, όμως πήγαμε σε δύο από τις επικότερες της Θεσσαλονίκης. Υμνήσαμε το metal με τους μοναδικούς και ανεπανάληπτους [ευτυχώς :p] Manowar και λιώσαμε στα gallops, το διπλομποτίδι και το headbankgin στην επίσημη αγαπημένη μπάντα του Ελληνικού κοινού. Iced Motherfucking Earth! \m/ Τέλος κάτι ταλαίπωροι κιθαρίστες της πολυθρόνας είδαν από κοντά τον κύριο Loomis και μετά χάθηκαν στο ηλιοβασίλεμα! :p [αν και επέστρεψαν στο τέλος του χρόνου! Τέτοιο ήταν το σοκ!]

Epic Fail 2011
Ο εύκολος στόχος θα ήταν φυσικά οι Metallica που σε μια κίνηση που αποδεικνύει είτε την απόλυτη απώλεια επαφής τους με την πραγματικότητα είτε την απόλυτη "καλλιτεχνική" αυταρέσκεια τους, κυκλοφόρησαν ένα δίσκο σκουπίδι με τον τελειωμένο Lou Reed. Ο δίσκος δεν ήταν απλά ένα έκτρωμα από μουσικής απόψεως, αλλά ειλικρινά, τεχνικά, ηχητικά, σε κάθε επίπεδο ήταν μια πελώρια αποτυχία χωρίς το παραμικρό θετικό στοιχείο. Ήταν κατώτερος όχι μόνο των όποιων προσδοκιών, αλλά κατώτερος από κάτι που γράφει κάποιος που παίζει φλογέρα. Και του δίνεις ένα μπουζούκι. Για να να παίξει "metal". Και αυτό να το ηχογραφήσει στο Audacity. Με ένα μικρόφωνο που έκλεψε από τη δουλειά του... :@ Τριπλό facepalm και μπενταντίν για να καθαρίσουν τα αφτιά.

Όμως αυτή ήταν η αναμενόμενη αποτυχία. Οι Opeth από την άλλη τι σαβούρα κυκλοφόρησαν; Ο Akerfeldt πάντα δήλωνε οπαδός του αυτάρεσκου prog-rock αυνανισμού των 70s και μαγκιά του. Αλλά δε χρειαζόταν να κυκλοφορήσει έναν τέτοιο δίσκο με το όνομα των Opeth. Το Heritage ήταν το πραγματικό epic fail του 2011.

2012 - Το τέλος του κόσμου;
Όσο άσχημο και να ήταν το 2011 δεν ήταν και το τέλος του κόσμου ρε παιδιά! :) Αυτό είναι το... 2012 :@ Το καλό που θέλω τους Μάγια είναι να πέσανε έξω, γιατί από κυκλοφορίες έχουμε τουλάχιστον να περιμένουμε κάτι νέο από Kreator, Lamb Of God και Gojira! \m/ Επίσης οι Metallica μπορεί να βγάλουν πάλι τίποτα και να γελάσει το χειλάκι μας! Τέλος κάτι άκουσα για Black Sabbath και Machine Head το καλοκαίρι στη Μαλάκασα! \m/

Για άλλη μια χρονιά το metal μας κράτησε συντροφιά. Στις δύσκολες μέρες που ζούμε είναι η μόνη μουσική που τολμάει να φωνάζει "STAND AND FIGHT". Είναι η μόνη μουσική στον πλανήτη που μπορεί να σε ταξιδέψει σε μερικά λεπτά από τα βάθη της θλίψης στα δυσθεώρητα ύψη που μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο πνεύμα όταν σπάει τα δεσμά του, πιο ψηλά και από τις ψηλότερες νότες της ηλεκτρικής κιθάρας... This is the anthem to celebrate your life...