Iced Earth - Live Salonica November '11

Θα ξεκινήσω τούτη την ανασκόπηση με μια διαπίστωση. Σε όποιον δεν αρέσουν οι Iced Earth είναι νεκρός μέσα του. Είναι ένα ζωντανό κουφάρι. ICED MOTHERFUUUUCKIIING EEEAAAARTH! \m/

Το κάλεσμα
Δεν ήταν δυνατόν να μην παραβρεθούμε σε μια από τις πιο αγαπητές μας μπάντες! Ο Wise_One, ο επίσημος οδηγός μας για τη βραδιά, έκανε ολόκληρο ταξίδι από τα πάτρια εδάφη για να έρθει Θεσσαλονίκη, καθοδηγούμενος από το απόλυτα ακριβές GPS του. Το GPS ήταν απίστευτα ακριβές, έτσι καθώς περίμενα με ένα κοντομάνικο και ένα hoodie στο Μέγαρο [για να περάσουμε κορνάροντας από μπροστά φωνάζοντας ICEEED EAAAARTH!] με μια σχετική ψύχρα [6-7 βαθμοί;] του λέω "ρε φίλε αν είναι σταμάτα μισό χιλιόμετρο πιο μακριά για να περπατήσω να ζεσταθώ!". Το τονίζω σε όλους τους τόνους. Ήταν απόλυτα σχεδιασμένο.

Ανεβήκαμε να πάρουμε τον πάλιουρα τον Anton από τη βάση του και μετά, έχοντας την απόλυτη γνώση ότι κατέχουμε τη διαδρομή, κινήσαμε για το καταραμένο μπουζουξίδικο που έμελλε να γίνει ο εξ'ορισμού συναυλιακός χώρος της μουσικής μας. Καθώς φτάναμε στην στροφή του διαβόλου [ονομάζεται έτσι γιατί χιλιάδες μεταλάδες έχουν πέσει στα σαγονιά της και αντί για το Principal τους έχει φτύσει και πάλι προς Θεσσαλονίκη], ακούσαμε ότι ο Schaffer έτρωγε σουβλάκια στο Ρύσιο. Χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκαμε, σε γνώση μας, στην εν λόγω στροφή για να περάσουμε από το Ρύσιο και να πάρουμε αυτόγραφα. Ακριβώς αυτό έγινε. Ήταν απόλυτα εν γνώση μας. Πάντως δεν τον βρήκαμε :@

Ο Wise_One ήταν εξαιρετικά ήρεμος σε όλη τη διαδρομή. Απίστευτα ψύχραιμος. Παγωμένο αίμα και σε καμιά περίπτωση δεν αγχώθηκε. Καθόλου. Η δική μου συνεισφορά σαν συνοδηγού καθοριστική. Τραγουδούσα τα κομμάτια που έπαιζε το cd. Μετά από 236 στροφές και την ενόραση του Anton φτάσαμε στο Principal. Το ψύχος δεν μας πτόησε και μπουκάραμε. Τότε ο Anton κατάλαβε ότι δεν ήμασταν ακόμη αρκετά true metal και ότι έπρεπε να ξαναβγούμε στο κρύο με τα κοντομάνικα για να το δαγκώσουμε και να είμαστε έτοιμοι. Σκαρφίστηκε έτσι ότι τάχα έχασε το μισό απόκομμα από το εισιτήριο στο αυτοκίνητο, για να μην μπορούμε να περάσουμε από την πόρτα. Να τονίσω ότι το γραφείο πορτιέρηδων IQ-0 κάνει εξαιρετική δουλειά. Μόνο τους καλύτερους έχει. Βρήκαμε και το απόκομμα, πήραμε έξι-εφτά χιλιάδες κάμψεις τραγουδώντας το Stormrider και πλέον ήμασταν έτοιμοι.

Φυσικά όλα αυτά είχαν τον τακτικό στόχο να μπούμε αργά για να "χάσουμε" τα support :@ Αυτά είναι για τους νιούφιδες :p Έτσι χάσαμε εντελώς τους Fury UK και δεν ξέρω καν τι παίζουν για να σας το μεταφέρω, ενώ μόλις βγήκαν οι White Wizzard δείξαμε την στήριξη μας πηγαίνοντας απευθείας για κατούρημα :@ Εγώ για power metal τους είχα, αυτοί βγήκαν με αμφίεση hadrcore :@ Anyway, καλοί ήταν, αλλά όταν περιμένεις τους Iced Earth απλά κοιτάς το ρολόι σου.

Περιμένοντας να τελειώσει το check και ενώ οι my brothers of metal με ξεφτίλιζαν επειδή είμαι κοντός και θέλω να κάθομαι πιο πίσω για να βλέπω τίποτα πέρα από τον ώμο ή την κοτσίδα του μπροστινού, ένας πιτσιρικάς ρώτησε τον Anton αν έχει ξανακούσει Iced Earth. Αφού έβγαλε κάτι σαν αφρούς από το στόμα και παραπάτησε λίγο, του εξήγησε ευγενικά ότι "όταν εγώ έτρωγα αγκωνιές το '99 εσύ έτρωγες milupa."

Επιτέλους βγήκαν.

Η συναυλία
Σε γενικές γραμμές η συναυλία περιγράφεται από τα εξής. Πολύ καλός ήχος με την κιθάρα του Schaffer να σφάζει, τρομερή συμμετοχή και αγάπη από τον κόσμο. Μεταλική nirvana :)

Η φωνή του Stu είναι πραγματικά ότι χρειαζόταν η μπάντα, μετά την αποχώρηση του ανεπανάληπτου Barlow [α ναι, κατάρες στο Metal Hammer που τον αγνόησε σαν κορυφαίο vocalist], έχει και συναίσθημα, αλλά έχει άνετα και τα επικά φαλσέτα και τα ουρλιαχτά. Από ότι μας είπε του κάνουν και μερικά καψώνια σαν καινούργιο, αλλά δεν πειράζει ;)

Από την άλλη ο Schaffer είναι πάντα εντυπωσιακός ρυθμικός κιθαρίστας. Ακριβής μέχρι αηδίας με έναν πελώριο ήχο. Και η υπόλοιπη μπάντα στέκεται καλά, αν και τα lead δεν πολυακούγονταν.

Όπως είναι φυσικό, στα κλασσικά κομμάτια γινόταν της τρελής. Burning Times, Angels Holocaust, Slave To Dark. Στα καινούργια όχι και τόσο, αν και είναι πολύ ωραία συναυλιακά κομμάτια! [στιχομυθία: Stu: How many of you downloaded the new record? Κοινό: Ωωωωεεε! Stu: You guys! :p]. Φανταστικό και το πολύ ατμοσφαιρικό Damian, αλλά και το λατρεμένο The Hunter, όπου συντελέστηκε μια μικρή κόλαση :)

Όταν ο Schaffer στέκεται στη μέση ξέρουμε ότι είναι η ώρα για το Stormrider. Βρήκε και το χρόνο να μας ευχαριστήσει όλους που ήμασταν εκεί παρά την σκατένια κατάσταση της οικονομίας. Είπε ότι είμαστε το καλύτερο κοινό [για τους Iced Earth είναι αλήθεια] και πρόλαβε να βάλει το μικρό του λιθαράκι της αφύπνισης, μιλώντας λίγο για το σύστημα και ότι εξαρτάται από όλους μας να το αλλάξουμε. Βέβαια πολύ αμφιβάλω ότι οι περισσότεροι καταλάβαιναν τι έλεγε, αλλά δε πειράζει ;) Αυτό που μου αρέσει με τον Schaffer είναι ότι είναι ειλικρινής. Ξες ότι του αρέσει αυτό που κάνει, πραγματικά εκτιμάει αυτούς που είναι εκεί και τον βλέπουν και εννοεί αυτά που λέει.

Πολύ ωραία έκπληξη το Watching Over Me, που ακόμη και οι κατσαρίδες του Principal ξέρουν τους στίχους. Στίχους που όπως λέει και ο Anton [που με πρόλαβε στο review :p] σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο στον καθένα μας, άρα είναι ένα πολύ συναισθηματικά φορτισμένο κομμάτι.

Encore με Dante's Inferno και το κλασσικό κλείσιμο με Iced Earth και τον Stu να τρέχει γύρω γύρω με την ελληνική σημαία! :)

Μια φανταστική συναυλία λοιπόν. Είναι η δεύτερη φορά που τους βλέπω, είχα την τύχη να τους δω με τον Barlow όταν είχε γίνει το reunion και πραγματικά ήταν και τις δυο φορές εξαιρετικοί. Πέρα από την απόδοση τους όμως, είναι η τρομερή αγάπη και η συμμετοχή του κοινού που κάνει αυτές τις συναυλίες μοναδικές.

I feel it once again
It's overwhelming me
Her spirits like the wind
The angel guarding me
Oh, I know, oh, I know
She's watching over me
Oh, I know, oh, I know
She's watching over me...