Blaze Hammer - January '12

Τελείωσε ο πρώτος μήνας του 2012 και ας δούμε τι σφυρηλάτησε το... Blaze Hammer \m/

Sons Of Liberty - Spirit Of The Times
Αν και κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες του 2011 αξίζει σίγουρα μια παρουσίαση!

Ο John Schaffer συνεχίζει να εκφράζει μέσα από τους Υιούς της Ελευθερίας την αγωνία του για την τραγική κατάσταση του κόσμου και κυρίως για την αδιανόητη παθητικότητα που επιδεικνύουμε μπροστά στην εγκληματική ελίτ που μας έχει υποδουλώσει σε ένα αδιέξοδο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο επειδή εμείς οι ίδιοι το δεχτήκαμε.

Πολύ ωραίοι στίχοι και η μουσική κινείται στα γνώριμα πλαίσια του Schaffer με μπαλαντοειδή κομμάτια και metal δυναμίτες. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα τεχνικό, ακούγεται απόλυτα καλοφτιαγμένο και ολοκληρωμένο με κάθε τραγούδι να έχει τη δική του προσωπικότητα. Και αυτό είναι ότι περισσότερο μπορείς να περιμένεις από ένα EP! Αν θέλετε να στηρίξετε την προσπάθεια αγοράστε το από το bandcamp.

Το έλιωσα: Molon Labe

Lamb Of God - Resolution
Κάποτε ο γράφων ήταν ικανοποιημένος με το να μαθαίνει μπάσο. Γιατί; Τι έχει, μια χαρά είναι και στο metal και σε όλα! Μετά άκουσα το Sacrament και καπάκι το Ashes Of The Wake από τους Lamb Of God. Δεν είχα ξανακούσει κάτι παρόμοιο. Τα παρανοϊκά, δυσαρμονικά, ατονικά, χρωματικά, angular και όπως αλλιώς θέλει να τα πει κάποιος riff με ισοπέδωσαν. Η ρυθμική κιθάρα ήταν ασταμάτητη, ανελέητη, φλύαρη, αδυσώπητη, groovy. Η συνέχεια είναι ιστορία και αν θέλετε δείτε πως λέγεται το τέταρτο κομμάτι από το Ashes Of The Wake ;)

Η μπάντα από τη Βιρτζίνια επιστρέφει και μάλιστα επιστρέφει για τα καλά σε εκείνα τα πυκνά riff που είχε εγκαταλείψει κάπως στους δύο προηγούμενος δίσκους. Δεν είναι από αυτά που σου κολλάνε με τη μία. Ο δίσκος θέλει μερικές ακροάσεις, αλλά θα ανταμείψει τους επίμονους.

Αν και δεν ξεστρατίζουν πολύ από το χαρακτηριστικό ηχητικό τους μονοπάτι, ορισμένα κομμάτια ξεχωρίζουν αμέσως, όπως το sludgy Straight For The Sun, το Insurrection με το χαρακτηριστικό refrain και το King Me με το σχεδόν Dark Tranquillity vibe στην εισαγωγή του.

Τα φωνητικά του Blythe είναι τα καλύτερα που έχει κάνει ποτέ με μεγατόνους τσαμπουκά στην εκφορά του. Μπορεί να είναι η παραγωγή, αλλά ακούγεται σαν να κάνει γαργάρες με ταβανόπροκες. Ο Morton αφήνει τις ντροπές και ξεσαλώνει με bluesy solos που ταιριάζουν ιδανικά στην αλανιάρικη southern ραχοκοκαλιά της μουσικής τους.

Από ότι καταλάβατε ο δίσκος μου άρεσε πάρα πολύ. Για εμένα είναι μακράν ο καλύτερος τους δίσκος μετά το Ashes Of The Wake.

Το έλιωσα: Terminally Unique

Lacuna Coil - Dark Adrenaline
Οι Ιταλοί τα κατάφεραν. Από ότι είδα ο δίσκος έσκασε μέσα στα top. Μπράβο τους. Άλλωστε η σχέση τους με το metal ήταν επιφανειακή. Ένας ποπ δίσκος με μερικές "σκληρές" κιθάρες για ξεκάρφωμα. Τούτι φρούτι, σπαγγέτι και τα σχετικά. Ιταλοί. Τι περιμένεις;

Το έλιωσα: Το shift και το delete.

Metal Evolution
Πρόκειται για μια σειρά εκπομπών από τον παραγωγό του Metal - A Headbanger's Journey, Sam Dunn. Σκοπός του είναι να παρουσιάσει την εξέλιξη της metal μουσικής από τις ρίζες της χαμένες βαθιά στην κλασική μουσική, τα blues του νότου και τα πρώτα βρώμικα βρετανικά ηλεκτρικά ροκ κομμάτια μέχρι και σήμερα (αν και αγνοεί κάθε μοντέρνο ιδίωμα). Κάθε επεισόδιο αφιερώνεται περισσότερο σε μια περίοδο γιατί ειλικρινά τα είδη που διαλέγει, αλλά ακόμη περισσότερο οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνομιλεί, ελάχιστη σχέση έχουν με το metal, όχι απλά σαν μουσική τεχνοτροπία, αλλά σαν άνθρωποι.

Το metal είναι κάτι πολύ περισσότερο από ηλεκτρικές κιθάρες, οπότε μου προξενεί εντύπωση πως προσπαθούσε σχεδόν να πείσει τον εαυτό του ότι οι Led Zeppeling, οι Deep Purple, άλλες μπάντες των 70s, μπάντες του glam rock, του grunge ή του Nu Metal είχαν σχέση με την εξέλιξη της μουσική μας.

Περισσότερο ήταν μουσικά ιδιώματα με στοιχεία βαριάς μουσικής που βρέθηκαν για κάποιο λόγο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του κοινού τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Πάντως βλέπεται ευχάριστα και παρέχει μια ωραία παρασκηνιακή ματιά σε διάφορα μουσικά "κινήματα" που περισσότερο εξελίχθηκαν παράλληλα με το metal, παρά ως μέρος αυτού. Δε λείπουν φυσικά και τα αμιγώς metal επεισόδια που είναι και τα πλέον ενδιαφέροντα.

Κλείνοντας, μια ενδιαφέρουσα είδηση. Το Principal μεταφέρεται στο χώρο του Μύλου! Αυτά είναι εξαιρετικά νέα, μιας και έχει πολύ καλύτερη ακουστική και πολύ πιο εύκολη πρόσβαση! Με την προϋπόθεση ότι θα έχουμε λεφτά και θα γίνονται συναυλίες στην Ελλάδα...