Η πιο ωραία ιστορία

Λένε ότι όποιος δε γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να διαπράξει τα ίδια σφάλματα, ότι βαδίζει στα τυφλά και είναι αλήθεια. Η συλλογική μας ιστορία ως ανθρώπινο είδος δεν αποτελεί μόνο ένα σταθερό σημείο αναφοράς, την πυξίδα μας αν θέλετε για το που βρισκόμαστε και το που βαδίζουμε, αποτελεί και το νήμα που μας ενώνει μέσα στους αιώνες και στον λαβύρινθο των γεγονότων με την ουσία του ανθρώπινου πνεύματος. Γιατί μπορείς να δεις καθαρά πως οι καλύτερες αρετές αυτού του όντος βρήκαν τρόπο να θριαμβεύσουν ακόμη και μέσα στο ατελείωτο σκοτάδι.

Χρειάστηκε να φτάσω στα 30 για να εκτιμήσω στα αλήθεια πόσο όμορφη, αλλά και σημαντική είναι η Ιστορία. Όχι σαν καταγραφή συμβάντων, αλλά σαν ένα μωσαϊκό, μια αλληλουχία ατελείωτων αλληλένδετων γεγονότων. Τίποτα δεν λειτούργησε αυτόνομα και ανεξάρτητα στην ανθρώπινη ιστορία. Τα νήματα που μας ενώνουν, αν θέλετε πείτε τα τα νήματα της μοίρας ή της αιτιότητας, είναι πανίσχυρα.

Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι φέρουν μια αντιπάθεια προς όλες τις επιστήμες με κύριο υπαίτιοι τον τρόπο που έρχονται σε επαφή με αυτές στο σχολείο. Βλέπετε το εκπαιδευτικό σύστημα στις περισσότερες χώρες, αν αυτό υπάρχει, είναι προσανατολισμένο σε ένα σκοπό. Να προετοιμάσει μελλοντικούς εργάτες. Μοιάζει να είναι τόσο βιαστικό να κορέσει το παιδικό μυαλό με όσες περισσότερες πληροφορίες μπορεί, σαν να θέλουμε να βγούμε από την υποχρέωση, σαν να δίνουμε μια μάχη με το χρόνο, γιατί μέσα σε μερικά χρόνια το παιδί θα πρέπει να αποφασίσει τι θέλει "να γίνει". 

Όταν πολλά χρόνια αργότερα αρχίσεις να συνειδητοποιείς μέσα σου πως όλη η γνώση είναι αλληλένδετη και αρχίσεις να επιστρέφεις πίσω σε εκείνα τα πράγματα που σου "μάθαιναν" στο σχολείο, όταν εσύ δεν είχες την ωριμότητα να τα εκτιμήσεις, νιώθεις σαν να έχασες πολλά χρόνια για το τίποτα. 

Σήμερα μιλάμε για τη "δια βίου μάθηση" και πρόκειται για άλλο ένα αστείο, έναν ακόμη βιασμό των λέξεων, γιατί μιλάμε φυσικά για τη διαρκή τελειοποίηση του εργάτη, ενώ θα έπρεπε να είναι ο εορτασμός της ανθρώπινης διανόησης. Δε χρειάζεται να είμαστε όλοι "επιστήμονες", οφείλουμε όμως να είμαστε κοινωνοί της γνώσης.

Η ιστορία δε σταματάει να καταγράφει. Δε σταματάει να μας δίνει τις απαντήσεις, αρκεί να σταματήσουμε για λίγο και να ακούσουμε τον ψίθυρο όσων πέρασαν πριν από εμάς...