Blaze Hammer - June '12

Αρκετές και ποιοτικές κυκλοφορίες κράτησαν απασχολημένα τα αφτιά μου τους μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ των Blaze Hammers \m/ οπότε ας μην χρονοτριβούμε! Και μιας και οι ζέστες πλέον είναι εδώ για να μείνουν και τα παράθυρα είναι ανοικτά, δυναμώστε τα ηχεία και δώστε στους γείτονες μια γεύση της μεταλλικής σφύρας. HAIL.

Jeff Loomis - Plains Of Oblivion
Ο Loomis έχει πάρει επάξια τη θέση του, κατά τη γνώμη μου, ως ο απόλυτος guitar hero του μοντέρνου metal. Οι τεχνικές του ικανότητες είναι αδιαμφισβήτητες και κάτι εντυπωσιακό να το βλέπεις από κοντά. Φυσικά οι περισσότεροι δεν ακούνε αυτή τη μουσική για να μετρήσουν πόσα sweep arpeggios μπορεί να παίξει στη σειρά -λύνοντας ταυτόχρονα και sudoku- αλλά για τις συνθέσεις, για τη μουσική.

Ο δίσκος είναι ένας καθαρά κιθαριστικός δίσκος, αν και δε λείπουν τα guest φωνητικά. Ως εκ τούτου οι συνθέσεις είναι εξαιρετικά πυκνές, τεχνικές και πολύπλοκες. Αν ξεπεράστε αυτό το σκόπελο και δώστε στα κομμάτια κάποιο χρόνο για να τα "γνωρίσετε" θα απολαύσετε ένα εξαιρετικό μουσικό έργο.

Πάντως διαφαίνεται η τάση του προς το υπερβολικά τεχνικό για χάρη του τεχνικού, ίσως τον επηρεάζουν και τα endorsmenets και ο πάντα υπαρκτός εγωισμός του μέταλ κιθαρίστα και ελπίζω στην επόμενη προσπάθεια του να επικεντρωθεί ακόμη περισσότερο στις συνθέσεις, έστω και αν είναι "απλούστερες". Άλλωστε κάποια από τα καλύτερα κομμάτια που έγραψε ποτέ, στο Dead Heart In A Dead World, ήταν σχετικά απλά ;)

Άκου ρε κότα: Chosen Time

Paradise Lost - Tragic Idol
Ο προηγούμενος τους δίσκος δεν μου είχε αρέσει ιδιαίτερα και έτσι ήμουν πολύ επιφυλακτικός με τον νέο δίσκο των Βρετανών. Αλλά τελικά διαψεύστηκα! Πολύ ωραία και ολοκληρωμένα κομμάτια. Ωραία φωνητικά. Εθιστικές μελωδίες.

Χωρίς να βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό του προσπαθώντας να είναι τεχνικός χωρίς λόγο ο Mackintosh φτιάχνει μια συλλογή από αξιομνημόνευτα μελαγχολικά τραγούδια. Η ευχάριστη έκπληξη των τελευταίων μηνών.

Άκου ρε κότα: In This We Dwell

Merrow - Retrospecial
Ο απόλυτος DIY κιθαρίστας επανέρχεται. Όσοι δε γουστάρετε τη μουσική που παίζει ο Merrow δεν θα αλλάξετε γνώμη με αυτή την κυκλοφορία. Όμως συνεχίζει να βελτιώνεται [η παραγωγή σκοτώνει!] συνθετικά και συνδυάζει ανατολίτικες μελωδίες, με Opeth ατμόσφαιρες, περίεργα synths και ένα βαρύ, βαθύ και ανελέητο ρυθμικό groove.

Δεν είναι djent και δεν είναι groove metal. Είναι ένα στυλ εντελώς δικό του και αυτό είναι και το απόλυτο κομπλιμέντο.

Άκου ρε κότα: Top Romulan

Kreator - Phantom Antichrist
Ο Petrozza είναι ένας αμετανόητος επαναστάτης, στην ψυχή τουλάχιστον. Στο Phantom Antichrist επιστρέφει περισσότερο στο συνθετικό ύφος του Enemy Of God, με περισσότερες μελωδίες σε σχέση με το πιο old school thrash του Hordes Of Chaos και επιμένει σε στίχους κατακραυγής και καλεσμάτων σε κοινωνική έκρηξη και εξέγερση. Ότι πρέπει για ένα ασφυκτικό καλοκαίρι δηλαδή!

Σταθερή αξία, σταθερή πώρωση, σταθερό headbanging \m/

Άκου ρε κότα: The Few, The Proud, The Broken

Fear Factory - The Industrialist
Άκρως ταιριαστός ο τίτλος μιας και τα κομμάτια ακούγονται λες και βγήκαν από κάποια μηχανή συναρμολόγησης ρυθμικών riff. Και καλό και κακό αυτό. Από τη μία τα κομμάτια έχουν αυτό το έντονα μηχανικό ύφος, κάτι που άλλωστε δημιούργησαν οι Fear Factory, αλλά από την άλλη δεν μπορούν να αποφύγουν το να γίνονται αρκετά μονότονα.

Μπορεί να είναι καλλιτεχνική επιλογή, αλλά η σχεδόν ολική απουσία παραδοσιακών riff -δε μιλάω για μελωδίες, καθώς υπάρχουν κάποια ατμοσφαιρικά στοιχεία- κάνουν το δίσκο λίγο επαναλαμβανόμενο. Παρόλα αυτά διατηρεί σε υψηλά επίπεδα την μεταλλική του ενέργεια έστω και υπό τη μορφή ενός ανελέητου σφυροκοπήματος! Άρα πολύ καλός ανάλογα με τη διάθεση του ακροατή [όταν θέλει να τα σπάσει όλα κτλ].

Άκου ρε κότα: Virus Of Faith

Candlemass - Psalms For The Dead
Και εκεί που μάθαμε τον Lowe στα φωνητικά -φωνάρα- τον έδιωξαν. Και η μπάντα μπορεί να διαλυθεί εντελώς... Ωραία... Εντελώς doom :p Πάμε στα του δίσκου τώρα.

Χωρίς να ξεφεύγουν από τα γνώριμα doom μονοπάτια τα κομμάτια είναι ποιοτικά, ολοκληρωμένα και εξαφανίζουν άνετα τον ήλιο σε μια μαύρη καταχνιά :@ Φυσικά ξεχωρίζουν τα υπέροχα φωνητικά και τα lead. Δεν μιλάω για τα ρυθμικά γιατί είναι ακριβώς τα ίδια όπως και σε κάθε άλλο Candlemass δίσκο :p

Άκου ρε κότα: Psalms For The Dead

Dark Tranquillity - Zero Distance EP
Τα πράγματα είναι απλά. Οι Dark Tranquillity είναι μία από τις αγαπημένες μου μπάντες. Δεν υπάρχει υλικό τους που να μην μου αρέσει και επομένως δεν έχω κάτι αντικειμενικό να γράφω για αυτή τη, σύντομη, κυκλοφορία. Μπορεί να είναι EP, αλλά είναι υπέροχο. Περισσότερο DT υλικό είναι πάντα καλό πράγμα! \m/

Άκου ρε κότα: Star Of Nothingness

Faded Line - Ours Is The Fury EP
Ο Nick Fury προσπάθησε να κάνει μια καλή και επίκαιρη συλλογή από κομμάτια. Έγραψε ένα σκασμό από riff για να μην γίνονται τα, κατ'εξοχήν ορχηστρικά, κομμάτια κουραστικά και επαναλαμβανόμενα και βρήκε επίκαιρα voiceovers. Έκανε και αξιοπρεπή δουλειά στη μίξη και την παραγωγή. Και το δισκάκι πήγε άκλαφτο :p Oh well...