Ακινητοποίηση

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτό που αποκαλούμε "εργατικό κίνημα" κατόρθωσε στις προηγούμενες δεκαετίες να επιτύχει σημαντικές βελτιώσεις στις συνθήκες εργασίας και στο επίπεδο αμοιβών του εργαζόμενου πληθυσμού των δυτικών οικονομιών.

Επίσης κανένας δεν μπορεί, αντικρίζοντας αντικειμενικά την σύγχρονη πραγματικότητα, να μην καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι μορφές πίεσης που χρησιμοποιήθηκαν στις προηγούμενες δεκαετίες δεν έχουν πλέον το παραμικρό αποτέλεσμα.

Οι κατακερματισμένες, σπασμωδικές και περιστασιακές απεργίες αποτελούν πια μια κουρασμένη, σχεδόν καταναγκαστική εκδήλωση των συνδικαλιστών για να δικαιολογήσουν τους θώκους τους και την επιρροή τους ή μια ευκαιρία πολιτικών χώρων να "μετρήσουν τις δυνάμεις τους", που μονότονα παραμένουν αμετάβλητες - προς έκπληξη τους.

Γιατί όμως η ίδια μορφή αγώνα είχε αποτέλεσμα στις προηγούμενες δεκαετίες, ενώ σήμερα μοιάζει με μια ξεφτισμένη ηχώ;

Από την εποχή των δυναμικών εργατικών κινητοποιήσεων των περασμένων δεκαετιών μέχρι σήμερα μεσολάβησε μια σημαντική μετεξέλιξη των προηγμένων δυτικών οικονομιών. Μετεξελίχθηκαν από κυρίως παραγωγικές οικονομίες σε σχεδόν καθολικά καταναλωτικές οικονομίες.

Η δύναμη των κινημάτων των προηγούμενων δεκαετιών βρισκόταν στο γεγονός ότι μια απεργία είχε σημαντικό οικονομικό αντίκτυπο καθώς καθυστερούσε την παραγωγή αγαθών, που ήταν η κύρια πηγή δημιουργίας κέρδους. Με την μεταφορά, σχεδόν εξολοκλήρου, της παραγωγής στις αναδυόμενες οικονομίες, με συνθήκες δουλείας, η δημιουργία κέρδους στην δύση επικεντρώθηκε σε ένα ιδιοφυές σχέδιο, την αέναη παραγωγή χρέους.

Τώρα το εργατικό δυναμικό στις δυτικές οικονομίες δεν είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της παραγωγής, αλλά ένας υπερχρεωμένος καταναλωτής, ένας οργανικός δέκτης χρέους και φόρων.

Όσο και αν θέλει να φωνάξει και να απεργήσει ελάχιστο αντίκτυπο θα είχε στην τσέπη της ελίτ. Η παραγωγή γίνεται αλλού και ο ενοχλητικός εργαζόμενος στο τέλος του μήνα θα πρέπει να πληρώσει τα δάνεια και τους φόρους του. Το περισσότερο που θα καταφέρει θα είναι να εξοικονομήσει από τον εργοδότη του μερικά ημερομίσθια...

Αυτό ακριβώς βλέπουμε και τώρα. Όποιος κλάδος και αν προσέλθει σε "δυναμικές" κινητοποιήσεις δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα για να βελτιώσει την κατάσταση του. Και αυτό γιατί όσο δυνατά και αν φωνάζει δεν βλάπτει την μηχανή παραγωγής χρήματος, την αγοραπωλησία χρέους με ανύπαρκτα εικονικά χρήματα.

Σκεπτόμενοι εντελώς λογικά και επαγωγικά, ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει και πάλι δύναμη το όποιο κίνημα, θα το ονόμαζα των ελεύθερων, σκεπτόμενων, ανεξάρτητων πολιτών, είναι να μπλοκάρει τα γρανάζια της οικονομικής δραστηριότητας. Είναι η μόνη ενέργεια με αληθινό αντίκτυπο στα κέντρα ελέγχου.

Πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Απλά με το πάγωμα κάθε οικονομικής δραστηριότητας. Ας δοκιμάσουμε για 24 ώρες.

Τι γίνεται σήμερα; Μια εργασιακή ομάδα κατεβαίνει στον δρόμο, φωνάζει, αυταπατάται και στην συνέχεια συνεχίζει την τροφοδότηση του μηχανισμού του χρέους. Η οικονομική δραστηριότητα συνεχίζεται κανονικά, για να μην αναφερθούμε στον κοινωνικό αυτοματισμό, όπου οι υπόλοιποι πολίτες που διαταράσσεται η καθημερινότητα τους αρχίζουν να βλέπουν αρνητικά τους όποιους απεργούς...

Τι θα γίνει αν σε όλο τον κόσμο, όλοι οι πολίτες παύσουν ΚΑΘΕ οικονομική δραστηριότητα; Δεν ανοίξουν τις τηλεοράσεις τους, δεν πάνε στην εργασία τους, δεν πληρώσουν κανέναν φόρο, δεν κάνουν καμιά συναλλαγή. Τίποτα. Απόλυτη χρηματική ΣΙΩΠΗ.

Τότε κάποιοι θα προσέξουν. Γιατί αυτό θα τους πονέσει. Τα πιόνια κινήθηκαν. Τα πρόβατα σταμάτησαν να βελάζουν. Τι συμβαίνει εδώ;

Μια κανονιά παράλληλα στην πλώρη της ναυαρχίδας της ελίτ. Μια προειδοποίηση. Κάτι τρομερά απλό που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε, χωρίς φωνές, χωρίς δακρυγόνα, χωρίς προσπάθεια. Κάτι όμως που πρέπει να κάνει ο καθένας από εμάς, μια... ακινητοποίηση.

2 σχόλια:

  1. Τη γνώμη μου για την συγκεκριμένη απεργία των εκπαιδευτικών την έγραψα στο blog. Η δράση που προτείνεις στο τελευταίο κομμάτι έχει δοκιμαστεί σε μικρότερη κλίμακα χωρίς τα θεμιτά αποτελέσματα λόγω της μικρής ανταπόκρισης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, δυστυχώς χρειάζεται μαζική συμμετοχή για να έχουν τέτοιες δράσεις αποτέλεσμα, αλλιώς μάλλον αντιμετωπίζονται ως αφελείς ενέργειες κάποιων γραφικών...

    ΥΓ. Τα διάβασα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Από το Blogger.