Metal 2013 Q3

Ashes Of Ares
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει φίλος της metal μουσικής που να μην του αρέσει η φωνή του Matt Barlow. Εντάξει, εκτός από τους εγκάθετους του Metal Hammer και έναν αμετανόητο ποζερά που ξέρω :p

Στο άκουσμα ότι ο Barlow, ο Van Williams - πρώην ντράμερ των Nevermore (για τον οποίο ο Andy Sneap είχε δηλώσει ότι είναι ο καλύτερος metal ντράμερ που έχει ηχογραφήσει) και ο Freddie Vidales που έπαιξε μπάσο για λίγο (ή πολύ;) στους Iced Earth και έπεσε θύμα της περιστρεφόμενης πόρτας του Schaffer ετοίμαζαν ένα project υπήρξε συγκρατημένος ενθουσιασμός για το αποτέλεσμα. Τελικά άξιζε η αναμονή;

Οι πρώτες ακροάσεις είναι πολύ οικείες, με τον ήχο να μοιάζει πολύ με τις τελευταίες δουλειές των Iced Earth και καθόλου φυσικά με Nevermore και αυτό ίσως είναι το μόνο αρνητικό που έχω να πω. Ότι αρχικά δεν προκαλεί καμία εξαιρετική εντύπωση. Αν του αφιερώσετε όμως μερικές ακροάσεις θα διαπιστώσετε ότι είναι μια καλοδουλεμένη προσπάθεια, με έξοχα φωνητικά και πολύ όμορφες συνθέσεις. Ο Vidales σηκώνει σχετικά άνετα το βάρος του συνθετικού έργου και για να είμαι ειλικρινής πρόκειται για μια πολύ καλύτερη δουλειά από ότι μας έχουν δώσει τελευταία βαρύγδουπα ονόματα. Εύχομαι να συνεχίσουν!

Προτεινόμενο: On Warrior's Wings

Fates Warning - Darkness In A Different Light
Δεν έχω εντρυφήσει στην δισκογραφία του συγκροτήματος και για να είμαι ειλικρινής είχα χρόνια να ακούσω κάποια δουλειά τους πέρα από τους πολύ παλιούς κλασσικούς τους δίσκους. Οπότε ίσως δεν έχω το σωστό μέτρο σύγκρισης, όμως σαν αντικειμενική κρίση πρόκειται για δισκάρα! Μπορεί να οφείλεται στο ότι δεν είχα προσδοκίες, όμως οι συνθέσεις είναι εξαιρετικές, χωρίς ίχνος της ποζεριάς και της άσκοπης τεχνικότητας και φλυαρίας στην οποία συχνά υποπίπτουν οι progressive μπάντες.

Ο κρυστάλλινος ήχος της φανταστικής παραγωγής βοηθάει και αυτός ασφαλώς, αλλά μόνο το γεγονός ότι ένα από τα πιο ωραία κομμάτια του δίσκου, που όταν το άκουσα νόμισα ότι ήταν των τριών λεπτών, ήταν των... δεκατεσσάρων(!) λεπτών είναι αρκετό για να πείσει πόσο αβίαστα ρέει ο δίσκος. Υποψηφιότητα για δίσκος της χρονιάς! Ακούστε τον!

Προτεινόμενο: And Yet It Moves

Dream Theater - Dream Theater
Ομολογώ πως οι τελευταίοι δίσκοι των DT μου προκάλεσαν ασύστολη νύστα και βαρεμάρα. Προσπαθούσαν πολύ σκληρά να αποδείξουν ότι είναι απίστευτοι μουσικοί και μπορούν να μεταβούν αρμονικά από την Ξι Ματζόρε στην Μπα Κλανόρε με μια κίνηση ματ των τριών νοτών και όλα αυτά ενώ ο Petrucci παίζει ένα αρπέτζιο των 2,000 νοτών σε κουλό χρόνο. Εντάξει, αλλά τα κομμάτια ήταν βαρετά, οπότε πιο το νόημα;

Αν εξαιρέσουμε τον σχεδόν υποχρεωτικό πια ομώνυμο τίτλο του δίσκου [πρέπει να απαγορεύεται δια νόμου - ανοίξτε ένα λεξικό και βρείτε έστω μια λέξη...] πρόκειται για μια καλή δουλειά. Μου άρεσε αρκετά, σε σημείο που να τον ακούσω ολόκληρο :p Βέβαια σε σύγκριση με την κυκλοφορία των Fates Warning πολλά σημεία των κομματιών κουράζουν με άσκοπη φλυαρία, αλλά τέλος πάντων ;) Αξίζει σίγουρα της προσοχής σας.

Προτεινόμενο: The Enemy Inside

Soulfly - Savages
Δεν έχει πλέον νόημα να προσπαθήσει κάποιος να κρατήσει λογαριασμό για το πόσες μπάντες, project, παράλληλα project και συμμετοχές έχει ο Max Cavalera, ούτε το πόσες κυκλοφορίες κάνει τον χρόνο :p

Και όμως, αν και πατάς την αναπαραγωγή σε κάθε νέα του δουλειά περιμένοντας μια από τα ίδια και ενώ μια από τα ίδια είναι ακριβώς αυτό που σου σερβίρει δεν παύει να σου αρέσει! Το έχω ξαναγράψει, τα κομμάτια του Max είναι σαν την μακαρονάδα. Απολαυστικά και ποτέ βαρετά!

Στην δεύτερη ακρόαση κάθε σκέψη ότι ακούω τον προηγούμενο δίσκο είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα και το μόνο που άκουγα είναι τα τεράστια riff που σε αναγκάζουν να διαλύσεις όλα τα άλατα του αυχένα σου. ΠΩΡΩΣΗ \m/

Προτεινόμενο: Ayatollah Of Rock 'N' Rolla

Carcass - Surgical Steel
Πολύς ντόρος έγινε για την επάνοδο των κάποτε θρυλικών Σουηδών. Για να είμαι ειλικρινής ο δίσκος δεν μου άρεσε. Ίσως να έφταιγε και η εντελώς προεφηβική θεματολογία, οι άθλιοι 80s τίτλοι των κομματιών και γενικά μια αίσθηση ότι οι μαθητές των δασκάλων τους έχουν ξεπεράσει εδώ και δεκαετίες... Μόνο για τους οπαδούς λοιπόν.