Mojo Awards ‘05
Mojo, το χεις ή δεν το χεις. Είναι κάτι το απροσδιόριστο, το μαγικό. Είναι κάτι άπιαστο, αλλά ταυτόχρονα κάτι τόσο χειροπιαστό. Mojo. Κυρίες και κύριοι χωρίς άλλη καθυστέρηση, σε πρώτη παγκόσμια μετάδοση, 2005 Mojo Awaaaaaaards! :@
* Two Left Feet Mojo Award *
Μετά το θρίαμβο του Euro όλοι είχαμε την κρυφή ελπίδα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ξεκολλήσει από τον πάτο. Αλλά στην Ελλάδα ζούμε, ποιον πήγαμε να κοροϊδέψουμε; Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι δύο «μεγάλοι» Γαύρος και Βάζελος ξεκίνησαν για να σαρώσουν στην Ευρώπη για να καταλήξουν απλά να τους πάρουν τα σώβρακα. Ντροπιαστικές ήττες, μα συνάμα τόσο μα τόσο διασκεδαστικές! Η εικόνα μια ομάδας από εκατομμυριούχους παίκτες που έχει καταρρεύσει και είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα είναι ανεκτίμητη! Ευχαριστούμε! Και του... χρόνου! ;) [Ειδική μνεία στον Μαλεζάνι και το ιδιοφυές «πενταετές πλάνο»! ΑΜΠΑΧΑΧΑΧΑ!]
* Fly Infested Mojo Award *
Οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα την έχουν δει κάτι μεταξύ ήρωα και εθνοσωτήρα. Καλές οι έρευνες και οι αποκαλύψεις, αλλά ο Τριανταφυλλόπουλος έχει περάσει ορισμένα όρια. Ειδικά ο πόλεμος με την Ελευθεροτυπία εξανεμίζει το όποιο κύρος υποτίθεται έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια. Όσο ανεξέλεγκτες είναι οι θεσμοθετημένες εξουσίες σε αυτή τη χώρα, άλλο τόσο είναι και η «συμπαθής» κλίκα των δημοσιογράφων.
* I Stole Your Mojo (MOUHAHAHA!) Award *Πολιτικοί (ΟΛΟΙ). Ισοπεδώνω τα πράγματα; Ω ναι, με μεγάλη μου χαρά. Απατεωνίσκοι, επαγγελματικά ανίκανοι, ψεύτες όχι με θέσπια χαρίσματα, αλλά με άκρατη ανέδυα. Πραγματικά θέλει θράσος για να βγαίνεις μπροστά στις κάμερες και να λες το ένα ψέμα μετά το άλλο, μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο. Με αυτούς τους ΠΑΠΑΡΕΣ στο τιμόνι ενός πολιτικού συστήματος που μπάζει από παντού, η Ελλάδα είναι πολύ απλά κ α τ α δ ι κ α σ μ έ ν η.
* Nation Saving Mojo Award *
Μοναδικός φάρος σωτηρίας; Ένα όνομα, ένα πρόσωπο, δύο τεράστια μπλε μάτια... Εύα Καιλή. Σκασμός λέω! Πολλοί θεωρούν τον Παπανδρέου πολιτικά μικρό και ανίκανο. Εγώ αμφισβητώ ευθέως και κάτι άλλο! Είναι δυνατόν να παίρνεις την έδρα της Εύας ρε! ΤΗΣ ΕΥΑΣ! Τελευταία δήλωση -> Αγκοοοοοοοου!
* Scary _shit_in_your_pants_ Motherfucking Mojo Award *
Μερικές ταινίες είναι καλύτερα να μην τις βλέπεις με τα φώτα κλειστά στις μία τη νύχτα. Τώρα μου το λέτε; Έκανα το ευχάριστο λάθος να δω νυχτιάτικα το Saw και χέστηκα πάνω μου! Το καλύτερο ανατριχιαστικό θρίλερ μετά το 7even [όχι το video club ηλίθιοι!]. Βρωμερή ατμόσφαιρα, σοκαριστικές σκηνές και ένα τέλος που σε αφήνει μαλάκα. Έξοχο!
* Visually Extraordinary Mojo Award *
Πολλά κόμικς έχουν βεβηλωθεί μεταφερόμενα στη μεγάλη οθόνη με τουλάχιστον τραγελαφικό τρόπο (γκουχ_Daredevil_αχεμ). Ο Robert Rodriguez έκανε το αντίστροφο με πρωτοφανή επιτυχία. Πήρε το φιλμ και το μετέτρεψε σε κόμικ. Καρέ σχεδόν φτιαγμένα από το μελάνι του Frank Miller, τρελές δόσεις βίας και κουβάδες άσπρου αίματος. Κυρίες και κύριοι το Sin City, μια οπτική πανδαισία για τους λάτρεις των κόμικς και όχι μόνο!
* Soul Touching Mojo Award *
Από την άλλη, ορισμένες ταινίες απλά ξεχειλίζουν από μια σχεδόν χειροπιαστή ανθρωπιά. Ξεχειλίζουν από συναισθήματα. Από θλίψη, από απόγνωση, από κλειστοφοβική απομόνωση. Ανεξαρτήτου του είδους της (δυτικοποιημένο ψυχολογικό θρίλερ με ασιατικούς τόνους) το Dark Water ήταν για εμένα η πιο ανθρώπινη ταινία της χρονιάς.
* Blazing Mojo Award *
Εξαιρετικά όμορφη και απίστευτα ταλαντούχα. Απλά η καλύτερη ηθοποιός του Hollywood μαζί με τη Naomi Watts. Η Jennifer Connelly έχει την ικανότητα να «γειώνει» κάθε ταινία που πρωταγωνιστεί στην πραγματικότητα. Ακόμη και αν αυτή η ταινία είναι μια ιστορία φαντασμάτων. Η καλύτερη ερμηνεία του 2005.
* Lost Mojo Award *
Όταν πριν μερικά χρόνια βγάζεις έναν απίστευτο δίσκο όπως το Toxicity, σφυρηλατημένο σε ένα καμίνι μουσικής έμπνευσης και πολιτικής σκέψης, δεν μπορεί παρά οι προσδοκίες για το νέο σου πόνημα να είναι δικαιολογημένα υψηλές. Δυστυχώς οι System Of A Down, με μπροστάρη τον Malakian [ναι, ναι] το γάμησαν. Το Mesmerize ήταν το λιγότερο άθλιο. Μερικές καλές, πλην όμως ασύνδετες μουσικές ιδέες, ακατάληπτοι, ανόητοι στίχοι και 30 λεπτά διάρκεια. Το πιο περίεργο είναι πως το 90++% του «σχετικού» κόσμου αποθέωσε αυτό το έκτρωμα. Το μόνο κομμάτι που λέει κάτι είναι το “Question?”. Η μοναδική δικαιολογία που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι κάπου έχασαν το Mojo τους! Ελπίζω να το ξαναβρούν σύντομα...
* Still Got That Mojo Award *
1976, οι Rush βγάζουν το 2112. 2005 το ακούς και μένεις με το στόμα ανοιχτό και με τα αυτιά σε έκσταση. Υπέροχο. Ο μελωδικές μπασσογραμές (με το χαρακτηριστικό γρυλιστό ήχο του Fender Jazz) του Geddy Lee, το παίξιμο του Neil Pert, οι στίχοι, το δέσιμο. Μαγεία. 30 χρόνια μετά και ακούγεται φρέσκο. Το Mojo είναι πανίσχυρο εδώ!
* Surprisingly Awesome Mojo Award *
Από αλλού το περιμέναμε και από αλλού μας ήρθε. Το μουσικό κόσμημα των Kamelot ήταν η πιο ευχάριστη μουσική έκπληξη του 2005. Πυκνό, βαθύ, θορυβώδες, ήσυχο, άγριο, μελωδικό, απλά έρχο τέχνης. Μιλάω φυσικά για το The Black Halo. Δισκάρα.
* Ultra Grooving Mojo Award *
Οι αγαπημένοι μου Nevermore έσπειραν κανονικότατα με το This Godless Endeavor. Μουσική οδοστρωτήρας, τεράστιο groove, εξωγήινα solos, ερμηνεία ψυχικό γδάρσιμο και ποιητικοί στίχοι. Χωρίς ανταγωνισμό ο δίσκος της χρονιάς.
* You Got Mad Mojo! Award *
Apocalyptica LIVE!!! Μια πρόταση μόνο. Τα παλικάρια Γ Α Μ Η Σ Α Ν.
* Suck Ass Mojo Award *
Εν έτη 2005 το επίθετο «καλλιτέχνης» τείνει να μετατραπεί σε ένα είδος υπαλλήλου. ΑΝΤ1 + Φοίβος + Heaven + ερμηνεύτρια υπάλληλος = «Που είναι η σακούλα για τον εμετό ρε παιδιά;»... Η Κοκκίνου αμόλησε ηχητική πανούκλα με το έκτρωμα που είναι το SEX. Κλεμμένα R&B beats, στίχος για δωδεκάχρονα [παλαιότερα είχα πει ότι ο Φοίβος γράφει στίχους για δεκατετράχρονα, έχει κατέβει το επίπεδο! :@], η εκνευριστικά μονότονη (δηλαδή πιάνει μόνο ΜΙΑ νότα) φωνή της Κοκκίνου και η απύθμενη, άπειρη μαλακία του Έλληνα «ακροατή» που κάνει επιτυχία τέτοιες μοναδικές σαβούρες.
* Hardcore Metal Mojo Award *
Sabbath; Maiden; Nevermore; Lemmy; Όχι φίλοι μου. Ακόμη και αυτοί υποκλίνονται μπροστά στον απόλυτο metal μάγκα του ’05. ΜΠΟΜΠ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗΣ μαλάκες! ΜΠΟΜΠ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗΣ! Καμία απορία; ...Α, νόμιζα!
---- Special RaDiKaL Awards ----
* RaDiKaL’s Best Motherfucking Idea of ‘05 *
Τι ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανα φέτος; Αποφάσισα πως είναι καιρός να αφήσω τη ρακέτα και την air guitar και να γδάρω τα χέρια μου με ένα πραγματικό μουσικό όργανο. Φυσικά διάλεξα το καλύτερο. Αυτό που είναι η καρδιά της μουσικής. Αυτό που βοηθάει το ρυθμό και τη μελωδία να ρέουν ενωμένα μέσα σε ένα μελωδικό ερεβώδες φαράγγι. Μπάσο. Ο ρόλος του λέει και πολλά για τον χαρακτήρα αυτών που ασχολούνται μαζί του. Κανένας δεν το πολυυπολογίζει, χωρίς αυτό όμως απλά όλη η ομάδα ακούγεται σαν σκατά. Μέχρι να μας τη σπάσουν οι μαλακίες του κιθαρίστα και του τραγουδιστή και να ξεσπάσουμε με ένα solo που βαράει στο στομάχι, αρπάζει κεφάλια και γκρεμίζει ντουβάρια. Welcome to the bottom end baby…
* RaDiKaL’s Easiest Hard Decision of ‘05 *
Μετά από περίπου ένα χρόνο ακαδημαϊκού τουρισμού [δεν καταλάβαινα όχι μόνο απολύτως τίποτα, αλλά και το λόγο που πήγαινα] διέκοψα το Μεταπτυχιακό στα «Ψηφιακά Μέσα» [sic] και γλύτωσα την αυτοκτονία. Τρεις ώρες Αναγνώριση Ομιλίας και Προχωρημένη Επεξεργασία Σήματος είναι κάτι που ακόμη και, κρατηθείτε, ο Vin Diessel(!!) δε θα άντεχε! :@ Μερικές αποφάσεις φαίνονται δύσκολες, όμως ουσιαστικά η πραγματικότητα έχει ήδη αποφασίσει για εσένα. Η πιο «εύκολη» δύσκολη απόφαση που πήρα φέτος.
Κάποιες άλλες αποφάσεις όμως είναι πολύ πιο δύσκολες. Γιατί πρέπει να σκοτώσεις ένα ακόμη όνειρο. Το όνειρο του Blaze.gr δεν οδήγησε πουθενά αλλού παρά μόνο σε μια σύγκρουση με τον τοίχο της αδιαφορίας του κόσμου. Ότι ήταν να πω για αυτό το θέμα το είπα. Όποιος ενδιαφερόταν να το μάθει το έμαθε. Τίποτα άλλο δεν θα ειπωθεί για αυτή την ιστορία... Και έτσι αρχίζει η τρίτη εποχή, η εποχή του RaDiKaL's Blaze...
* RaDiKaL’s Worst Fucking Blow of ‘05 *
Το 2005 ήταν μια τρελή χρονιά. Πολλά πράγματα έγιναν και άλλα τόσα δεν έγιναν... Όμως αυτή τη γαμημένη χρονιά έχασα τον πιο πιστό μου φίλο. Έχασα μια μοναδική ψυχούλα, τη Maxi. Be Forever free girl, forever free...
Ευτυχισμένο, δημιουργικό και γιατί όχι τυχαιρό το 2006...
Keep Blazing
RaDiKaL
Δεν υπάρχουν σχόλια: